Բարակ աղու ինվագինացիայի ռեցիդիվի դեպք
Աղիների ինվագինացիան կազմում է մեխանիկական աղիքային անանցանելիության դեպքերի մոտ 15%-ը։ Բարակ աղիների ինվագինացիան կազմում է ինվագինացիաների բոլոր դեպքերի մոտ 10-16%-ը։ Առավել հաճախ ինվագինացիայի պատճառ են հանդիսանում պոլիպները, Մեկկելի դիվերտիկուլը, մետաստատիկ ուռուցքները։ Հազվադեպ է հանդիպում ինվագինացիայի ռեցիդիվը, որը կարող է լինել նախորդ էպիզոդից մի քանի օր, ամիս եւ նույնիսկ տարիներ հետո։ Ըստ գրականության տվյալների՝ նույն հիվանդի մոտ ինվագինացիա նկարագրված է մինչև 4 անգամ։ Նկարագրված են միաժամանակ աղու տարբեր հատվածներում առաջացած ինվագինացիայի դեպքեր։
Ստորև ներկայացվող դեպքը հետաքրքիր է և պատճառագիտության, և կլինիկական ընթացքի տեսակետից։ Հիվանդ Ա.Գ. (արական սեռի), ծնված 1976 թ., Արմենիա ՀԲԿ առաջինվիրաբուժական բաժանմունք է ընդունվել 25.04.2007թ. բարակաղիքային սուր անանցանելիության կլինիկայով։ Գանգատվում էր ցավից որովայնում, սրտխառնոցից, փսխումից, ընդհանուր թուլությունից, որոնք սկսվել և հարաճել էին 3 օրվա ընթացքում։ Անամնեզում՝ 1989 թ. վիրահատվել է աղիների ոլորման կապակցությամբ, 1992 թ. տարել է կոլոնոսկոպիկ պոլիպէկտոմիա։ Օբյեկտիվ՝ առկա էին ցավ որովայնը շոշափելիս, ծփանքի աղմուկ, դրական էին որովայնամզի գրգռման ախտանիշերը։ 25.04.2007թ. էնդոտրախեալ անզգայացման տակ հիվանդը վիրահատվել է, հայտնաբերվել է ինվագինատ իլեոցեկալ հատվածից մոտ 10 սմ վեր։
Ինվագինացիայի պատճառը մոտ 2,5 սմ տրամագծով պոլիպն էր։ Առկա էին նաւ տարբեր չափերի բազմաթիվ պոլիպներ աղիճ աղիքում և հաստ աղիքում։ Հնարավորության չափով հեռացվել են բարակ աղու պրոքսիմալ հատվածի պոլիպները, որոնք բոլորը երկար ոտիկների վրա էին։ Կատարվել է զստաղու ռեզեկցիա ինվագինատի հետ միասին և իլեոասցենդոստոմիա։ 01.05.2007 թ. հիվանդի մոտ կրկին զարգացել են աղիքային անանցանելիության կլինիկական նշաններ, որոնք հաստատվել են ռենտգենաբանորեն։ Հիվանդը շտապ վիրահատվել է, հայտնաբերվել է ինվագինացիա դուոդենոյեյունալ անցումից մոտ 30 սմ դիստալ, ինվագինատի գլխիկի շրջանում որոշվում էր մոտ 2 սմ տրամագծով պոլիպ։ Կատարվել է աղու ռեզեկցիա ինվագինատի հեռացմամբ, բարակ աղու մնացած հատվածներից հեռացվել են պոլիպները։ Ձևավորվել է ծայրը կողքին բերանակցում դուոդենոյեյունալ անցումից 5 սմ հեռավորության վրա։ Անցկացվել է նազո-ինտեստինալ զոնդ մինչև միջաձիգ հաստ աղի։
Հետվիրահատական շրջանն անցել է հարթ, նազոինտեստինալ զոնդը հեռացվել է 5-րդ օրը, որից հետո դիտվել է հաճախակի հեղուկ կղանք։ Հիվանդը գտնվել է բուժող բժիշկների հսկողության տակ։ Վերջին ամիսներին դիտվում է օրը 1-2 անգամ դեֆեկացիա ձևավորված կղանքով։
Նկարագրված դեպքը հետաքրքիր է տարածուն պոլիպոզի առկայությամբ, որը պոտենցիալ վտանգ է ինվագինացիայի ռեցիդիվի համար։ Հարկ է նշել, որ հնարավորության դեպքում պետք է հեռացնել բարակ աղու պոլիպները հետագա ինվագինացիայից խուսափելու համար։ Երկու և ավելի բերանակցումների, աղեպատի կարերի առկայության դեպքում ցուցված է նազոինտեստինալ շինավորում դեկոմպրեսիայի և վաղ հետվիրահատական անանցանելիության կանխարգելման նպատակով։
Հեղինակ : | Ս.Ա. Ստեփանյան, Վ.Թ. Ափոյան, Խ.Տ. Էյրամջյան, Տ.Ռ. Խաչատրյան, Ռ.Ն. Մեսրոպյան, Վ.Մ. Հակոբյան, Հ.Խ. Բատիկյան, Հ.Ս. Հովհաննիսյան, ԵրՊԲՀ վիրաբուժության թիվ 2 ամբիոն, Արմենիա ՀԲԿ, Վիրաբուժական կլինիկա |
Աղբյուր : | Գիտա - գործնական Բժշկական Հանդես <<Մեդիցինսկիյ Վեստնիկ Էրեբունի>> - 3. 2008 (35) 23-24 |
Ներկայացնող` | Doctors.am |