Լեյկոցիտուրիա անվան տակ հասկանում ենք մեզի հետ դուրս բերվող լեյկոցիտների քանակի ավելացում: Նորմայում տղամարդկանց մոտ տեսադաշտում հայտնաբերվում են 1-2 լեյկոցիտներ, իսկ կանանց մոտ` 5-6: Զգալի լեյկոցիտուրիան անվանում են պիուրիա, որի ժամանակ լեյկոցիտները խիտ ծածկում են միկրոսկոպի տեսադաշտը: Պիուրիայի կասկած կարող է առաջանալ մեզի արտաքին զննման ժամանակ նրա դիֆուզ պղտորման և նրանում կծիկների, փաթիլների առկայության դեպքում:
Ավելի քիչ լեյկոցիտուրիան կարելի է որոշել գնահատման Ադիս-Կակովսկու և Նեչիպորենկոյի քանակական մեթոդներով: Ըստ Նեչիպորենկոյի նորմայում 1 մլ մեզում հայտնաբերվում են ոչ ավել քան 4000 լեյկոցիտներ, իսկ ըստ Ադիս-Կակովսկու` ոչ ավել քան 2 մլն լեյկոցիտներ օրվա մեզում: Ադիս-Կակովսկու փորձը ոչ միշտ է ճիշտ արտահայտում լեյկոցիտուրիայի աստիճանը, քանի որ մեզի երկար (օրեկան) պահման դեպքում լեյկոցիտների զգալի մասը ենթարկվում է քայքայման, հատկապես եթե մեզի ռեակցիան հիմնային է: Լեյկոցիտուրիայի հայտնաբերումից հետո անհրաժեշտ է պարզել նրա զարգացման աղբյուրը (միզուղիներից, թե երիկամներից) և ծագումը (ինֆեկցիոն կամ ասեպտիկ): Լեյկոցիտների երիկամային ծագման մասին է վկայում մեզի նստվածքում միաժամանակ լեյկոցիտար գլանակների առկայությունը: Արդիական ախտորոշման մեթոդներ են եռբաժականի փորձը, ՈւՁ-հետազոտությունը, էքսկրետոր ուռոգրաֆիան, ցիստոսկոպիան և այլ գործիքային հետազոտություններ:
Ցանկացած լեյկոցիտուրիայի ստորաբաժանումը ինչպես ինֆեկցիոն կարող է բերել սխալ ախտորոշման և հակաբիոտիկների չհիմնավորված նշանակման: Պետք է հաշվի առնել, որ լեյկոցիտուրիան կարող է լինել նաև ասեպտիկ և կարող է հանդիպել երիկամների մի շարք ոչ բորբոքային բնույթի հիվանդությունների ժամանակ (սուր և խրոնիկ գլոմերուլոնեֆրիտներ, գայլախտային նեֆրիտևայլն): Իզոլացված լեյկոցիտուրիա, որպես կանոն չի լինում միզային համակարգի բորբոքային պրոցեսների ժամանակ, որովհետև երիկամների կամ միզային ուղիների բորբոքումը համարյա միշտ ուղեկցվում է նաև հեմատուրիայով: Ինֆեկցիոն և ասեպտիկ լեյկոցիտուրիաների տարանջատման կարևոր ախտորոշիչ տեստ է հանդիսանում մեզի լեյկոցիտների մորֆոլոգիկ հետազոտությունը – մեզի լեյկոցիտար բանաձևի հաշվում, որով որոշվում է նեյտրոֆիլների, լիֆոցիտների և էոզինոֆիլների փոխհարաբերակցությունը:
Ինֆեկցիոն լեյկոցիտուրիան առանձնանում է բանաձևում նեյտրոֆիլների գերակշռմամբ (90% և ավել): Ասեպտիկ լեյկոցիտուրիային բնորոշ է լիմֆոցիտների քանակի հարաբերական գերակշռումը (20% և ավել), երբեմն էլ էոզինոֆիլների (դեղորայքայիննեֆրիտ): Արտահայտված բակտերուրիայի հայտնաբերումը (100.000-ից ավել 1 մլ) ևս վկայում է լեյկոցիտուրիայի ինֆեկցիոն ծագման մասին: Սակայն անհրաժեշտ է հաշվի առնել, որ 15% դեպքերում հարուցիչը անհնար է պարզել, ինչը կապված է միկրոօրգանիզմների տրասֆորմացիայով L-ձևերի, որոնց ստուգումը պահանջում են բարդ ախտորոշիչ միջավայրեր և մեթոդներ: Նախկինում միզային համակարգում բորբոքային պրոցեսի առկայության և նրա ակտիվության մասին կարելիէրդատել ըստ մեզում Մալբին-Շտերնհեյմերի բջիջներ հայտնաբերման կամ “ակտիվ” լեյկոցիտներով, սակայն այդ բջիջների ախտորոշիչ նշանակությունը չպետք է չափազանցնել, քանի որ այժմ ապացուցված է, որ նրանք ձևավորվում են մեզիհ արաբերական խտության իջեցման պայմաններում, ինչը հայտնաբերվում է ոչ մի այն պիելոնեֆրիտների ժամանակ:
Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը ՝ Doctors.am
Նյութի էլէկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին
