Էնալապրիլի հակագերճնշումային ազդեցությունը պայմանավորված է անգիոտենզին-փոխակերպող ֆերմենտի ակտիվության պաշարմամբ, րնդ որում, այն բնորոշվում է երկարատև ազդեցությամբ նույնիսկ այն դեպքերում, երբ զարկերակային ճնշումը կայուն է (ռեֆրակտեր է) այլ հակագերճնշումային դեղերի β-ադրենապաշարիչներ, միզամուղներ, կալցիումի ներհակորդներ) հանդեպ: Էնալապրիլը հատկապես արդյունավետ է հակագերճնշումային հիվանդության (ցանկացած աստիճանի), ինչպես նաև ռենովասկուլյար գերճնշման և սրտային անբավարարության ժամանակ:

Սրտային անբավարարության ժամանակ էնալապրիլի, ինչպես նաև կապտոպրիլի կիրառումը պահանջում է որոշակի զգուշավորություն, անհրա ժեշտ է վերահսկել զարկերակային ճնշման մակարդակը և երիկամների գործունեությունը, առավել ևս, որ թերճնշումը և հատկապես երիկամային անբավարարությունը սրտային անբավարարության հաճախակի
ուղեկիցներն են: Կապտոպրիլով և հատկապես էնալապրիլով հրահրվող արտահայտված թերճնշումը և օրգանիզմում K+-ի պահպանումր և կուտակումը կարող են վատացնել սրտային անբավարարության ընթացքր (M. Packer et al, 1986):

Այս կապակցությամբ էնալապրիլի' սրտային անբավարարությամբ տառապող հիվանդին նշանակվող օրական պահպանողական դեղաչափը չպետք է գերազանցի 10-20 մգ-ը (միանվագ կամ բաժանել երկու ընդունման), իսկ արտահայտված այտուցներով և օրգանիզմում Na+-ի կուտակումով ծանր սրտային անբավարարության ժամանակ դեղի օրական դեղաչափը չպետք է գերազանցի 5 մգ-ը: Այս դեպքերում անհրաժեշտ է էնալապրիլ նշանակելուց առաջ փոքրացնել միզամուղների դեղաչափերը' գումարային թերճնշումային և նատրիուրետիկ ազդեցության արդյունքում զարկերակային ճնշման կտրուկ իջեցումից խուսափելու նպատակով:

Ոչ պակաս զգուշություն է պահանջում նաև էնալապրիլի նշանակումը հիպովոլեմիայի դեպքում, որն առաջացել է ոչ միայն միզամուղների օգտագործումից, այլև փսխման, փորլուծության և դիալիզի արդյունքում օրգանիզմի Na+-ի և ջրի կորստից: Զգուշությամբ պետք է նշանակվի էնալապրիլը նաև այն հիվանդներին, որոնց արդեն նշանակված են այլ հակագերճնշումային դեղեր:

Բացի դրանից, եթե հիվանդին էնալապրիլր նշանակվում է 5 մգ-ը գերազանցող դեղաչափով, նրա սկզբնական թերճնշումային ազդեցությունը որոշելու նպատակով առաջարկվում է դեղի նշանակումից 2-3 օր առաջ դադարեցնել միզամուղների ներմուծումը: Սակայն, եթե էնալապրիլի սկզբնական թերճնշումային ազդեցության աստիճանը երկյուղ չի առաջացնում, դեղաչափը կարելի է աստիճանաբար մեծացնել մինչև պահպանողական (10-20 մգ օրը), ընդ որում, վերջինը պետք է ճշտվի յուրաքանչյուր 2-4 շաբաթը մեկ անգամ:

Գերճնշումային հիվանդության ժամանակ էնալապրիլի օրական դեղաչափը 12-20 մգ է, սակայն ռենովասկուլյար գերճնշման դեպքում սկզբնական օրական դեղաչափը չպետք է գերազանցի 5 մգ-ը, և միայն անհրաժեշտության դեպքում այն կարելի է աստիճանաբար մեծացնել: Սակայն ավելի ճիշտ է էնալապրիլի դեղաչափը որոշել կրեատինինի կլիրենսի հաշվարկմամբ: Այսպես, կրեատինինի' 30-ից մինչև 80 մլ/րոպե, 10- |սյ մինչև 30 մլ/րոպե և 10 մլ/րոպեից պակաս կլիրենսի դեպքում էնալապրիլի սկզբնական օրական դեղաչափը պետք է կազմի համապատասխանաբար 5- 10 մզ, 2.5-5 մգ և 2.5 մգ:

Կապտոպրիլի նման, էնալապրիլը արյան շիճուկում բարձրացնում է K+-ի խտությունը, այդ պատճառով էնալապրիլի և կալիումպահպանող միզամուղների համակցումն անթույլատրելի է:
Էնալապրիլի կողմնակի ազդեցությունները, դրանց կանխարգելման և վերացման եղանակները համանման են կապտոպրիլին: Ըստ երևույթին, էնալապրիլի համար ավելի բնութագրական է արյան մեջ միզաթթվի և կրեատինինի խտությունը դարձելի կերպով բարձրացնելու ունակությունը: