Հիվանդությունն առաջին անգամ նկարագրել են 1937 թ. Վիսկոտը և 1954 թ. Օլդրիջը։ Հիմնականում հիվանդանում են տղաները։
Իմունաբանական խանգարումներն արտահայտվում են դանդաղացած տիպի գերզգայնության ռեակցիաների բացակայությամբ, յուրահատուկ հակածինների և ֆիտոեմագլյուտինի (ФГА) նկատմամբ թույլ պատասխանով, շճային IgM-ի զգալի ցածր մակարդակով։
Կլինիկորեն արտահայտվում է՝
1) նորածնային շրջանում արյունահոսությունների հակումով, հատկապես աղիքներում,
2) վարակային հիվանդությունների հանդեպ դիմադրողականության բացակայությամբ,
3) «էկզեմային կոնստիտուցիայով»,
4) լիմֆո- և թրոմբոցիտների պակասությամբ։
Սկզբնաղբյուրը՝ Կլինիկական մանկաբուժություն
Վ.Ա. Աստվածատրյան
Հոդվածի էլեկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին