Թութք

Թութքը թութքային հանգույցների ախտաբանական մեծացումն է, դրանց արտանկումը հետանցքային ուղուց և հաճախակի բորբոքումը:
   
Տարածվածություն:  Ամենից հաճախ հանդիպող հիվանդություններից մեկն է: Հիվանդության տարածվածությունը հազար մեծահասակների շրջանում 118-120 հիվանդ է: Դրանց տեսակարար կշիռը հաստ աղու հիվանդությունների կառուցվածքում տատանվում է 34-41%-ի սահմաններում: Տղամարդկանց և կանանց շրջանում հիվանդության հարաբերակցությունը կազմում է 14:1: Այս միտումը արտահայտվում է 40-60 տարեկան աշխատունակ տղամարդկանց շրջանում`  պայմանավորված  նրանց ֆիզիկական աշխատանքով, ծանրաբեռնվածությամբ և վնասակար սովորություններով, որոնք նպաստում են թութքի առաջացմանը:

Ախտապատճառ:  Թութքային հանգույցների հիմքում գտնվում են խորշիկավոր մարմինները, որոնք նորմալ սաղմնածագման /էմբրիոգենեզի/ ընթացքում տեղադրվում են ուղիղ աղու հեռադիր /դիստալ/  հատվածում`անոռեկտալ գծի առջև, և հետանցքային ուղումª շեքի մաշկի տակ: Խորշիկավոր մարմինները հազվադեպ են շրջանաձև դասավորվում, դրանք հիմնականում կուտակվում են 3-4 առանձին խմբերով, որոնց տեղակայումը համապատասխանում է թութքային հիմնական հանգույցների տեղակայմանը` ըստ ժամացույցի թվահարթակիª ժամը 3-ին, 7-ին, 11-ին: Թութքային հանգույցների մեծացման պատճառը  խորշիկավոր գոյացություններում արյան շրջանառության խանգարումներն են: Այդ փոփոխություններն հաճախ կատարվում են անբարենպաստ գործոնների առկայությամբ` նստակյաց և քիչ շարժուն կենսաձևեր, փորկապություններ, դժվարացած կղման ժամանակ գործադրվող ճիգեր, ոչ ճիշտ սնուցում, հղիություն, ալկոհոլի չարաշահում: Այս գործոնների ազդեցությամբ թութքային հանգույցները մեծանում են, տեղաշարժվում են հեռադիր /դիստալ/ ուղղությամբ, պահող համակարգում միաժամանակ զարգանում են դիստրոֆիկ /տարաճուն/ փոփոխություններ: Վերը նշված խանգարումների հետևանքով տեղի է ունենում թութքային հանգույցների արտանկում:

Ախտածնություն: Թութքի գոյացման գործընթացում առաջատար են հեմոդինամիկ և դիստրոֆիկ գործոնները: Հեմոդինամիկ գործոնի հիմքը խորշիկավոր մարմնիկների արյան ներհոսքը և արտահոսքը ապահովող անոթների դիսֆունկցիան է: Այն գերլցանում է խորշիկավոր մարմնիկները` նպաստելով  թութքային հանգույցների առաջացմանը: Ներպատային խխունջանման զարկերակների և խորշիկավոր երակների ֆունկցիոնալ խանգարումները  առաջացնում են զարկերակ-երակային բերանակցումների զարկերակային ծնկի լուսանցքի լայնացում: Զարկերակային արյան ներհոսքի ուժեղացման հետևանքով գերլցվում են խորշիկավոր գոյացությունները: Արյան արտահոսքի նվազումը երակային համակարգում նպաստում է թութքային հանգույցների կրկնակի մեծացմանը: Դիստրոֆիկ գործընթացները ուղիղ աղու ենթալորձային շերտի ընդհանուր միջաձիգ մկանում և Պարկսի կապանում/ խորշիկավոր մարմնիկները պահում են հետանցքային խողովակում/ նպաստում են թութքային հանգույցների աստիճանական, բայց անվերադարձ արտանկմանը:

Ախտաբանական անատոմիա: Արտաքինից թութքային հանգույցը խիտ գոյացություն է, բայց  ենթալորձային զննման ժամանակ նկատվում են բազմաթիվ մանր անոթային կծիկներª 1 – 6 մմ տրամագծով: Կծիկները գտնվում են փուխր շարակցահյուսվածքային և մկանային շերտերում, և բերանակցված են միմյանց հետ: Թութքային հանգույցի կտրվածքը  ունի սպունգանման կառուցվածք: Մանրադիտակային հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ թութքային ներքին հանգույցը պատված է լորձային շերտով, իսկ արտաքինըª բազմաշերտ տափակ էպիթելով: Թութքային հանգույցներում գտնվող անոթային գոյացություններն  խորշիկավոր մարմնիկներ են: Դրանք  կազմված են տարբեր չափսերի բազմաթիվ խոռոչներից, որոնք միմյանցից բաժանված են մկանային և շարակցական հյուսվածքի բարակ միջնապատերով: Վերջիններս խոռոչները բաժանում են շրջապատող հյուսվածքներից: Բազմաթիվ խորշիկավոր կծիկներն ունեն ոչ մեծ չափեր, լավ արտահայտված շարակցահյուսվածքային պատիճ, որի մեջ ներաճում են մկանային թելեր: Մկանային թելերի առկայությունը պայմանավորում է դրանցում տեղակայված խորշիկավոր մարմնիկների շարժունակության և անոթային խոռոչների ֆունկցիոնալ որոշակի միասնականությունը: Մկանային թելերը շրջապատվում են ֆիբրոզամկանային պահող կմախքով: Միևնույն ժամանակ կլինիկորեն արտահայտված արտանկվող թութքային հանգույցների մկանային թելերում նկատվում են դիստրոֆիկ փոփոխություններ: Փոփոխության չենթարկված մկանաթելերի քանակությունը նկատելիորեն նվազում է:

Կլինիկա: Թութքն արտահայտվում է երկու հիմնական համախտանիշներով` սուր նոպայաձև և հիվանդության քրոնիկ ընթացք: Ըստ էությանª այդ համախտանիշները միևնույն գործընթացի փուլերն են: Սուր թութքի զարգացման հիմքը թութքային հանգույցների թրոմբոզը և բորբոքային գարծընթացն է: Բորբոքման պատճառը կղանքային պինդ զանգվածներից պրոկտոսիգմոիդիտի և թութքային հանգույցի պատի վնասումն է: Թութքային հանգույցների թրոմբոզն ուղեկցվում է ցավերով: Թութքային հանգույցների հյուսվածքների այտուցը  և բորբոքային ներսփռանքը օղականման են: Մի շարք դեպքերում սուր բորբոքումն ուղեկցվում է հարհետանցքային շրջանի այտուցով և հանգույցների մեռուկով /նեկրոզով/: Թրոմբոզը սովորաբար սկսվում է ներքին հանգույցներում և հետագայում տարածվում է դեպի արտաքին հանգույցներ: Այս գործընթացը սովորաբար ուղեկցվում է հետանցքի շրջանի սուր ցավերով: Հազվադեպ է հանդիպում արտաքին հանգույցների մեկուսացված թրոմբոզ, որն արտահայտվում է խցանված կլորավուն գոյացությամբ`  պահպանվելով  2-3 ամիս:

Հիվանդության քրոնիկ ընթացքին բնորոշ ախտանիշները կրկնվող արյունահոսություններն են, որոնք, որպես կանոն, պայմանավորված են կղման և հետանցքից թութքային հանգույցների արտանկման հետ: Արյունահոսությունը, որպես թութքի հիմնական ախտանիշ, նշվում է հիվանդների կեսից ավելիի մոտ: Ըստ հանդիպման հաճախականության երկրորդ ախտանիշը թութքային հանգույցների արտանկումն է: Հիվանդության, նրա փուլերի տևողության մեծացման և թութքային հանգույցների արտանկման հաճախականության միջև գոյություն ունի ուղիղ կապ: Բժշկի դիմած հիվանդների աննշան մասը որպես առաջին ախտանիշ նշում է թութքային հանգույցների արտանկումը: 10 տարուց ավելի թութքային հանգույցների արտանկում ունեցող հիվանդների թիվը գրեթե երկու անգամ գերազանցում է հետանցքից արյունահոսություն ունեցող հիվանդների թվին: Բժշկի հիմնականում դիմելու առաջնակի պատճառը հետանցքից արյան արտադրությունն է: Հիվանդների 80%-ի մոտ կղման ժամանակ, կամ դրանից անմիջապես հետո նկատվում է ալ կարմիր արյան արտադրություն:

Ավելի հազվադեպ է նկատվում կղումից կղում ժամանակահատվածում արյան արտադրություն հետանցքից կղումների արանքում: Հիվանդների մի մասի մոտ երկարատև արյունահոսությունը առաջացնում է հեմոգլոբինի անկում և սակավարյունություն: Նմանատիպ հիվանդների մոտ արտադրվում է առանց մակարդուկների ալ կարմիր արյուն: Հետանցքի շրջանում մշտական բութ ցավերը, որոնք բնորոշ են հաճախակի սրացումներով հիվանդության երկար ընթացքին, բժշկի դիմելու հիմնական պատճառներից են: Քրոնիկ թութքի ժամանակ ցավի պատճառը  ուղեկցող քրոնիկ հետանցքային ճաքն է: Անհանգստության զգացումն ու հետանցքային քորն առավել արտահայտված են գրգռված հաստ աղիքի համախտանիշով կամ ստամոքս-աղիքային ուղու այլ ֆունկցիոնալ հիվանդությունների ժամանակ, որոնք բնորոշ են թութքի ուշ փուլերին: Հետանցքային ուղուց լորձի արտադրություն ունեցող բոլոր հիվանդների մոտ առկա են ուղիղ և լայնական խթաղու ուղեկցող հիվանդություններ: Այս ախտանիշները բնորոշ են ոչ միայն թութքին. դրանք կարող են հանդիպել ուղիղ աղիքի այլ ախտաբանական վիճակներում:

Բարդություններ: Հետանցքային արյունահոսությունը թութքի հիմնական ախտանիշներից է, իսկ չդադարող արյունահոսությունը  հիվանդության բարդություն է: Թութքային հանգույցից արյան երկարատև արտադրությունը առաջացնում է սակավարյունություն, հեմոգլոբինն ընկնում է մինչև 40-50գ/լ: Թութքային հանգույցների թրոմբոզի հետևանքով հարակից բջջանքում զարգացող բորբոքային գործընթացը ոչ հաճախ նպաստում է սուր պարապրոկտիտի /հարվերջնաղեբորբ/, առաջացմանը, որը նույնպես թութքի բարդություններից է: Հիվանդության ուշ փուլերի բարդություններ են հետանցքի քորը և ճաքը: Թութքային հանգույցների երկարատև արտանկումը հատկապես մեծահասակների մոտ առաջացնում  է հետանցքային սեղմանի անբավարարություն և գազեր, իսկ երբեմն էլ` աղիքային ջրիկ պարունակության անվերահսկելի արտահոսք:

Ախտորոշում: Տարբերակիչ ախտորոշում: Թութքը դժվար չէ ախտորոշել: Հիվանդությունն ախտորոշվում է հարցուփորձի և հիվանդի առաջին ամբուլատոր զննման ժամանակ: Զննման ընթացքում պետք է գնահատել հետանցքի շրջանի մաշկային ծածկույթների վիճակը, թութքային հանգույցների արտանկման աստիճանը, դրանցª դեպի հետանցքային ուղի ինքնուրույն ներքաշվելու հնարավորությունը և արյունահոսության արտահայտվածությունը: Թութքային հանգույցները արտահայտվում են աղիքի լուսանցքի մեջ արտափքված մուգ բալագույն, փափուկ, էլաստիկ լորձաթաղանթով ծածկված գոյացությունների ձևով: Մատնային հետազոտության ժամանակ պետք է որոշել ուղիղ աղիքի փակիչ համակարգի ֆունկցիոնալ վիճակը:

Նկատվում են նաև պնդացած թութքային հանգույցներ, պոլիպներ կամ հետանցքային պտկիկներ: Կղման ճիգերի ժամանակ ներքին հանգույցները հստակ արտանկվում են հետանցքից: Բացի թութքից, հետանցք-ուղիղ աղիքային արյունահոսությունը բնորոշ է նաև հաստ աղիքի այլ հիվանդություններին` դիվերտիկուլյոզ, ոչ սպեցիֆիկ խոցային և գրանուլեմատոզ կոլիտ, հաստ աղիքի չարորակ ուռուցքներ: Այդ պատճառով աղիքային անհանգստության, ուղիղ աղիքից արյանահոսության դեպքերում պետք է կատարել մատնային հետազոտություն, ռեկտոսկոպիա, իրիգո- կամ կոլոնոսկոպիա: Նախ պետք է կատարել լորձաթաղանթի կամ ամբողջ ուղիղ աղիքի հնարավոր արտանկման տարբերակիչ ախտորոշում, որի ժամանակ արտանկվող գոյացությունը գլանաձև է և ունի հստակ սահմաններ: Թութքային հանգույցները պետք է տարբերակել նաև արտանկվող, գերաճի /հիպերտրոֆիայի/ ենթարկված հետանցքային պտկիկներից, սրածայր հարհետանցքային կոնդիլոմաներից, թավիկավոր ուռուցքից, ուղիղ աղիքի չարորակ ուռուցքից:

Դասակարգում
Ախտածությամբ պայմանավորված` թութքը դասակարգում են.
-    ըստ ընթացքի` սուր և քրոնիկ,
-    ըստ ձևի` ներքին, արտաքին, համակցված:

Ըստ կլինիկական ընթացքի` սուր թութքը բաժանվում է երեք փուլի: Առաջին փուլը բնորոշվում է արտաքին և ներքին թութքային հանգույցների թրոմբոզովª առանց բորբոքային գործընթացի: Երկրորդ փուլին բնորոշ է  թութքային հանգույցների բորբոքումը: Երրորդ փուլում թութքային հանգույցների թրոմբոզին և բորբոքմանը զուգընթաց զարգանում է ենթամաշկային բջջանքի և հարհետանցքային մաշկի բորբոքում:

Հիվանդության քրոնիկ ընթացքը բաժանվում է չորս փուլի.
Առաջին փուլին բնորոշ է կղման ժամանակ հետանցքից ալ կարմիր արյան արտադրությունը` առանց թութքային հանգույցների արտանկման: Երկրորդ փուլը բնորոշվում է թութքային հանգույցների արտանկմամբ, և դրանց ինքնուրույն ներուղղմամբ դեպի հետանցքային ուղի (արյունահոսությամբ կամ առանց դրա):
Երրորդ փուլին բնորոշ է հետանցքից հանգույցների պարբերաբար արտանկումը ձեռքով ներուղղելու անհրաժեշտությամբ (արյունահոսությամբ կամ առանց դրա): Չորրորդ փուլը բնորոշվում է հետանցքից թութքային հանգույցների և ուղիղ աղիքի լորձաթաղանթի մշտական արտանկմամբ, ձեռքով դրանց դեպի հետանցքային ուղի ներուղղման անհնարինությամբ (արյունահոսությամբ կամ առանց դրա):

Բուժում: Թութքի զարգացման վաղ փուլերում ցուցված է պահպանողական բուժում: Պետք է նշել, որ թութքի կանխարգելումը և բուժումը առաջին հերթին մարսողական ուղու գործունեության կանոնավորումը և գրգռված հաստ աղիքի համախտանիշի բուժումն է, որը հանդիպում է թութքով հիվանդների համարյա թե կեսի մոտ, որից հետո` թութքի տեղային բուժումը: Կղանքի կանոնավորումը հաստ աղիքի ամենօրյա դատարկումն է: Այդ նպատակով նշանակվում են ֆերմենտային , աղիքի միկրոֆլորայի վրա ազդող, բարակ և հաստ աղիքների գալարակծկանքները կարգավորող դեղամիջոցներ: Օգտակար է բջջանյութի կանոնավոր օգտագործումը հեղուկի հետ: Որպես բջջանյութ կիրառվում են սննդային թեփը, ծովային կաղամբը, կտավատի սերմերըª բնական կամ ֆարմակոլոգիական դեղամիջոցների ձևով: Արտասահմանում հաճախ օգտագործում են եզնալեզվի թեփը և սերմերը, կտավատի սերմերը` բարձր հիդրոֆիլությամբ օժտված ագիոլակս, ֆայբերլակս, ֆիլինգուդ դեղամիջոցների ձևով: Աղիքի պարունակության կազմության և հաստ աղիքով դրա տեղաշարժման կանոնավորումը թութքի կանխարգելման և բարեհաջող բուժման պարտադիր պայման է:

Նախընտրելի է սուր թութքի բուժման պահպանողական եղանակը` ցավազրկող, հակաբորբոքային դեղամիջոցների ընդհանուր և տեղային օգտագործում, մաքրող հոգնաներ, քսուքային վիրակապեր և ֆիզիոթերապիա: Սուր թութքի համալիր բուժման միջոց է  համակարգող ազդեցությամբ օժտված ֆլեբոտոնիկ դեղամիջոցների կիրառումը: Այդ դեղամիջոցներից են` վենոռուտոնը` մեկ կապսուլա (0,3գր.) օրը 2 անգամ, 7-10 օրվա ընթացքում, գլիվենոլը` մեկ կապսուլա (0,4գր.) օրը 2 անգամ,  10 օրվա ընթացքում:
Վերոհիշյալ դեղամիջոցները բարձրացնում են մազանոթների ռեզիստենտությունը, բարելավում են թութքային հանգույցների խորշիկավոր մարմնիկների միկրոցիրկուլյացիան` փոփոխված երակային արտահոսքի տվյալների վրա: Դետրալեքսի կիրառումը ցույց տվեց նրա ազդեցության արդյունավետությունը. սուր թութքի ախտանիշները 5-7 օրվա ընթացքում մարեցին: Սուր թութքի տեղային բուժման դեպքում պետք է հաշվի առնել գերակշռող ախտանիշըª ցավը կամ թրոմբոզը, բորբոքային գործընթացի տարածվածությունը: Արյունահոսության դեպքում պետք է գնահատել արյան կորստի ծավալը, ակտիվությունը և հետարյունահոսական անեմիայի արտահայտվածությունը: 

Թութքի ժամանակ ցավը հաճախ պայմանավորված է խցանված թութքային հանգույցի օղակման կամ սուր հետանցքային ճաքի գոյացմամբ: Այդ պատճառով ցավային համախտանիշի վերացման համար ցուցված է ոչ նարկոտիկ ցավազրկող դեղամիջոցների կիրառումը: Սուր թութքի տեղային բուժման համար օգտագործում են այնպիսի դեղամիջոցներ, ինչպիսիք ենª աուրոբինը, ուլտրապրոկտը, պրոկտոգլիվենոլը, ռելիֆը և այլն: Թութքային հանգույցների թրոմբոզի դեմ կիրառվում են տեղային ազդեցության հակամակարդիչներ: Այս խմբին են պատկանում հեպարինային և տրոկսեվազինային քսուքները, ամբենատ և հեպատրոմբին “Գ” դեղամիջոցները: Դիտարկումների 70-80% դեպքերում թութքային հանգույցների թրոմբոզը բարդանում է դրանց բորբոքմամբ, որը տարածվում է դեպի ենթամաշկի բջջանք և հարհետանցքի շրջան: Այս դեպքում վերը նշված դեղամիջոցները կիրառվում են հակաբորբոքային ուժեղ ազդեցությամբ օժտված ջրալույծ քսուքների համակցությամբ: Դրանցից են լևոսինը, լևոմիկոլը, մաֆինիդը: Սուր թութքի բորբոքային գործընթացի մարման փուլում կիրառվում են հյուսվածքները վերականգնող սոլկոսերիլ, ակտովեգին, պանտենոլ դեղամիջոցները:

Արյունահոսությունը թութքի հիմնական ախտանիշներից է: Մեկ ժամյա անընդհատ արյունահոսությունը սուր գործընթացի նշան է, որը դադարեցնելու համար պետք է կիրառել ադրենալին պարունակող մոմիկներ, ֆիբրինոգեն և թրոմբին պարունակող տեղային հեմոստատիկ նյութերª ադրոկսոն, բերիպլաստ, տախիկոմբ, սպոնգոստան: Հետանցքային ուղում դրանք ներծծվում ենª առաջացնելով ֆիբրինային թաղանթ: Այսօր գոյություն ունեն տարբեր արդյունավետ դեղամիջոցներ, հետանցքային մոմիկներ, քսուքներ, սակայն սուր թութքի պահպանողական բուժումն ամոքիչ բնույթ և ժամանակավոր արդյունավետություն ունի: Ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունները, սննդակարգի խախտումները, փորկապությունները նպաստում են հիվանդության հերթական սրացմանը: Շարունակական արյունահոսության դեպքում ցուցված է անհապաղ վիրահատությունª թութքահատում, կամ թութքի կապում լատեքսային օղակով: Թութքի զարգացման վաղ փուլերում, երբ գերակշռում է արյունահոսությունը, պետք է անցկացնել ինֆրակարմիր ֆոտոկոագուլյացիա կամ սկլերոզացնող բուժում: Վերականգնողական գործընթացների արդյունավետության նպատակով բուժման այս տեսակները պետք է լրացնել բուժիչ լազերով: Թութքային հանգույցների կապումը լատեքսային օղակներով կարելի է կատարել թութքի ուշ փուլերում, որոնց հիմնական ախտանիշը թութքային հանգույցների արտանկումն է:

Բուժման քիչ ինվազիվ մեթոդների կիրառումը հակացուցված է թութքային հանգույցների թրոմբոզի, սուր և քրոնիկ պարապրոկտիտի /հարվերջնաղեբորբ/, հետանցքային ճաքի, հետանցքային խողովակի և շեքի այլ բորբոքային հիվանդությունների ժամանակ: Այսօր էլ թութքի վիրաբուժական բուժումը այն չափանիշն է, որի հետ համեմատվում են բուժման մյուս մեթոդները: Մեր երկրում և արտասահմանում կոլոպրոկտոլոգների մեծ մասը  վիրահատությամբ հեռացնում է թութքի 3 հանգույցները: Վիրահատության այս եղանակը առաջարկել են Միլիգանը և Մորգանը դեռևս XX դարի 30-ական թվականներին, որը նորամուծություններով կիրառվում է առ այսօր: Վերջին տարիներին մեր երկրում հիմնականում օգտագործում են վիրահատության երեք տարբերակ.
Առաջին` փակ թութքահատում հետանցքային խողովակի լորձաթաղանթի վերականգնումովª հանգուցային կամ կետգուտային կարերի միջոցով: Վիրահատական միջամտության այս տեսակը հիմնականում կիրառում են թութքի 3-4-րդ փուլերումª արտաքին և ներքին թութքային հանգույցների միջև հստակ սահմանների բացակայության դեպքում:
Երկրորդ մեթոդը բաց թութքահատումն է, որի դեպքում արտաքին և ներքին հանգույցները հեռացվում են որպես մեկ համալիրª կոագուլյացիոն դանակի միջոցով: Հանգույցի ոտիկը կապվում է կետգուտային թելով, իսկ հետանցքային ուղու վերքը թողնվում է բաց վիճակում: Կիրառվում է հիվանդության  3-4 – րդ փուլերում, երբ, որպես բարդություն առկա է հետանցքային ճաք կամ պարապրոկտիտ/հարվերջնաղեբորբ/:
Երրորդ մեթոդը ենթալորձային թութքահատումն է, որն իրականացվում է պլաստիկ վիրահատության ձևով: Նմանատիպ վիրահատություն առաջինը առաջարկել է Պարկսը  1956 թվականին: Այս վիրահատության առավելությունն այն է, որ հետանցքային ուղու լորձաթաղանթը չի հատվում թութքի հետ միասին, այլ կտրվում է աղեղանման կտրվածքներով, որից հետո կոագուլյատորի օգնությամբ սուր եղանակով ենթալորձային շերտից առանձնացվում է թութքային հանգույցը, կապվում է ոտիկը, հանգույցը կտրվում է` հեռացված հանգույցի ծայրատը թողնելով ենթալորձային շերտում:

Վիրահատության այս եղանակը թույլ է տալիս առանց ձևախախտումների լիովին վերականգնել հետանցքային ուղու լորձաթաղանթը և դրանով ծածկել հանգույցի ծայրատը: Այս մեթոդի յուրահատկությունը աշխատատարությունն ու արյան մեծ կորուստն է: Իտալացի կոլոպրոկտոլոգ Ա. Լոնգոն 1997թ. առաջարկեց թութքի վիրահատական բուժման նոր եղանակª ուղիղ աղիքի լորձաթաղանթի և թութքային հանգույցների շրջանաձև հատում և հատուկ սարքերի օգնությամբ կարում  տանտալովային կարերով:

Կանխատեսում: Բժիշկ կոլոպրոկտոլոգի կողմից թութքի բուժման մեթոդի ճիշտ ընտրությունը պայմանավորված  է հիվանդության  փուլով, որն էլ հնարավորություն  է տալիս  հիվանդների 98-100%-ի մոտ հասնել լավ արդյունքի:

 

 

 

Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը ՝ Doctors.am

Նյութի էլէկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին