Թրոմբոցիտոպենիաները (թրոմբոցիտների քանակի իջեցում) լինում են երեք հիմնական պատճառից.

1. ոսկրածուծում թրոմբոցիտների արտադրման ինկճում 

  • B12, ֆոլաթթվի պակաս
  • ապլաստիկ սակավարյունություն
  • սուր լեյկեմիա և այլն  

2. թրոմբոցիտների քայքայում. 
իմուն`

 

  • իդիոպաթիկ
  • դեղորայքային (հեպարին, ռիֆամպիցին, սուլֆանիդամիդներ)
  • լիմֆոպրոլիֆերատիվ հիվանդություններ
  • աուտոիմուն հիվանդություններ (գայլախտ, սկլերոդերմիա, ռեվմատոյիդ ատթրիտ և այլ)
  • հետփոխներարկումային ծիրանացան
  • ոչ իմուն`
  • ինֆեկցիաներ (Էպշպեյն-Բարի վիրուս, ՑՄՎ, ՄԻԱՎ), բակտերիաներ, միկոպլազմա և այլ
  • տարածուն ներանոթային մակարդման համախտանիշ (ՏՆՄՀ)
  • հղիության (գեստացիոն) թրոմբոցիտոպենիա
  • պրեէկլամսիա/էկլամսիա (տրոմբոցիտոպենիան զարգանում է մոտավորապես 15-20% պրեէկլամսիայով տառապող կանանց մոտ)
  • թրոմբոտիկ թրոմբոցիտոպենիկ ծիրանացան (Մոշկովիցի համախտանիշ)
  • հեմոլիտիկոուրեմիկ համախտանիշ (Հասերի համախտանիշ)

3. թրոմբոցիտների սեկվեստրացիա փայծաղում
հիպերսպլենիզմ (հիմնականում սակավարյունության/լեյկոպենիայի հետ)

Թրոմբոցիտոպենիաները բաժանում են.

  • ժառանգական (թրոմբոցիտոպենիա և ռադիի բացակայության համախտանիշ, Վիսկոտ-Օլդրիչ համախտանիշ, Մայ-Հեգլինգի անոմալիա և այլն)
  • բնածին ոչ ժառանգական (ներարգանդային վիրուսային ինֆեկցիաները` կարմրախտ, ցիտոմեգալովիրուս, հեպատիտներ և այլ վիրուսներ, մոր կողմից ընդունած դեղորայքը կարող են առաջացնել տրոմբոցիտոպենիա նորածնի մոտ)
  • ձեռքբերովի իմուն (երբ առաջանում են հակամարմինները կամ իմուն համալիրները, որոնք կպչում են թրոմբոցիտների թաղանթներին և թրոմբոցիտները կլանվում և քայքայվում են փայծաղի մակրոֆագների կողմից)  
  • ձեռքբերովի ոչ իմուն դեպքեր

Թրոմբոցիտոպենիայի գնահատումԹրոմբոցիտոպենիայի գնահատման առաջին քայլը.

  • ծայրամասային արյան քսուկի հետազոտություն` երբեմն թրոմբոցիտները կպչում են միմիյանց, առաջացնելով կեղծ թրոմբոցիտոպենիա,
  • եթե հիվանդը երիտասարդ է անհրաժեշտ է ժխտել ՄԻԱՎ վարակը` թրոմբոցիտոպենիան կարող է լինել ՄԻԱՎ վարակի առաջին նշանը,
  • եթե հիվանդը գտնվում է ինտենսիվ թերապիայի բաժանմունքում թրոմբոցիտոպենիան կարող է լինել դեղորայքային (ներառյալ հեպարինը), սեպտիկ վիճակի, ՏՆՄՀ, հղիության, պրեէկլամսիայի/էկլամսիայի հետ կապված:

Հետագա քայլերն են.

  • մանրակրկիտ անամնեզի հավաքում` ներառյալ ընտանեկան պատմությունը,
  • դեղորայքային անամնեզ` ինչպիսի դեղորայքներ է ընդունել հիվանդը,
  • հիվանդի օբյեկտիվ զննում` ուշադիր զննել մաշկը և լորձաթաղանթները կապտուկների, կետավոր արյունազեղումների առկայության վերաբերյալ, ուշադրություն դարցնել ավշային հանգույցների, լյարդի և փայծաղի չափսերին:

Լաբորատոր հետազոտություններ.

  • իրականացնել լիարժեք արյան քննություն` լեյկոցիտների քանակի, նեյտրոֆիլների և լիմֆոցիտների հարաբերության խանգարումների բացահայտում, սակավարյունության առկայության ժամանակ` անհրաժեշտ է ժխտել արյան չարորակ հիվանդությունները, 
  • կենսաքիմիական քննություն` լյարդի, երիկամների ֆունկցիաների գնահատում,
  • Էպշպեյն-Բարի, ցիտոմեգալովիրուսի և ՄԻԱ-վիրուսների որոշում,
  • ոսկրածուծի բջջաբանական հետազոտություն (կատարվում է բոլոր  կասկածելի դեպքերի ժամանակ):

Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը

Երևանի  Մ. Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարան