Խրոնիկական թարախակույտային պիոդերմիա։ Մաշկի մեջ գոյանում են հանգույցներ,որոնց մակերեսն ունի մուգ, կարմրամանուշակագույն գունավորում։ Հանգույցները դանդաղորեն փափկում են, առաջացնելով պարկանման խոռոչ, և բացվում են մեկ կամ մի քանի անցքերով, որոնցից արտադրվում է հեղուկ թարախ կամ շճաթարախային հեղուկ։ Այս վիճակում ախտահարումը կարող է գոյատևել շաբաթներ ու նույնիսկ ամիսներ։ Ամենահաճախակի տեղակայումն է՝ պարանոցի ետին մակերեսը, դեմքը, հետույքը։ Խրոնիկական թարախակույտերը ծագում են մերթ միայնակ, մերթ բազմաթիվ, շատ անգամ գոյացնելով ամբողջ կուտակումներ։ Վերջին դեպքում առանձին թարախակույտերի խոռոչներ կարող են միաձուլվել միմյանց հետ։ Լավանալուց հետո մնում է անհարթ սպի՝ կապերով ու կամրջիկներով, հիշեցնելով կոլիկվատիվ տուբերկուլոզից հետո մնացած սպի:
Բուժումը։ Հանգույցների կտրում կամ լայն բացում, որից հետո թառամած գրանուլացիայի քերում սուր գդալի օգնությամբ։ Միաժամանակ ոչ սպեցիֆիկ խթանիչ և,ընդհանուր ամրապնդող թերապիա։
