Սինուսային հանգույցի վրա դրդող ազդեցություն են թողնում.
* սիմպաթիկ նյարդային համակարգի տոնուսի բարձրացումը (հոգեհուզական սթրես, ցավային համախտանիշ),
* հիպերթիրեոզը,
* սինուսային հանգույցը սնող զարկերակի աթերոսկլերոտիկ փոփոխությունները,
* տենդը,
* սակավարյունությունը,
* հիպօքսեմիան,
* խրոնիկական տոնզիլիտը,
* կոֆեին և ալկոհոլ պարունակող խմիչքներ չարաշահելը։
Հազվադեպ սինուսային տախիկարդիան առաջանում է սրտի ծանր ախտահարումների ժամանակ (միոկարդիտներ, կարդիոմիոպաթիաներ, սրտի ուռուցքներ, սրտային անբավարարություն)։
ԷՍԳ պատկեր. սրտի կծկումների հաճախությունը 100-180 մեկ րոպեում, ռիթմը կանոնավոր, ատամիկների և կոմպլեքսների հաջորդականությունը խախտված չէ, սինուսային ծագման P ատամիկների ձևը փոփոխված չէ։ Արտահայտված սինուսային տախիկարդիայի ժամանակ P ատամիկները միաձուլվում են դրանց նախորդող T ատամիկների հետ, և այդ դեպքում անհրաժեշտ է տարբերակել նախասրտային ու փորոքային պարոքսիզմային տախիկարդիաներից։ Սինուսային տախիկարդիային բնորոշ է այն, որ թափառող նյարդը դրդող փորձերը (քնային ծոցի մերսում, Վալսալվայի փորձ) որոշ ժամանակով դանդաղեցնում են ռիթմը, և ԷՍԳ-ի վրա հայտնաբերում են P ատամիկներ։
Բուժական միջոցառումներն ուղղված են պատճառային գործոնի դեմ։ Երբեմն անհրաժեշտ է նշանակել β-ադրենապաշարիչներ. 10-20 մգ պրոպրանոլոլ՝ ներքին ընդունման՝ օրը 2-3 անգամ (դեղաչափը կարելի է բարձրացնել մինչև օրը 120 մգ։
Սկզբնաղբյուրը՝ "Ներքին հիանդություններ"
Նազարեթյան Է. Ե., Գասպարյան Ա. ՅՈՒ.
Հոդվածի էլեկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին
