Կանանց չարորակ նորագոյացությունների ընդհանուր կառուցվածքում կրծքագեղձի քաղցկեղը գրավում է առաջին հորիզոնականը: Տնտեսապես զարգացած երկրներում կրծքագեղձի քաղցկեղը բնութագրվում է հիվանդացության բարձր ցուցանիշներով, աճի կայուն տեմպերով` հիվանդների միջին տարիքի նվազման պարագայում:
Չարորակ նորագոյացություններով հիվանդացության ընդհանուր կառուցվածքում այն գրավում է երկրորդ տեղը զիջելով միայն թոքի քաղցկեղին, իսկ կանանց մոտ առաջին տեղը, կազմելով 19,5%: Աշխարհում տարեկան արձանագրվում է այս հիվանդության մոտ 1 մլն. նոր դեպք, իսկ 2010 թ. կանխորոշվում է հիվանդացության աճ տարեկան մինչև 1,45 մլն նոր դեպք:

Հայաստանում կրծքագեղձի քաղցկեղի տեսակարար կշիռը տատանվում է 12-14,4%-ի սահմաններում, իսկ 100 հազար կին բնակչության հաշվով հիվանդացության ցուցանիշը կազմում է 35,0-44,6: Ամեն տարի մեր հանրապետությունում արձանագրվում են կրծքագեղձի քաղցկեղով 750-850 առաջնային հիվանդներ, և ինչպես աշխարհի շատ երկրներում, Հայաստանում նույնպես նկատվում է հիվանդացության ցուցանիշների աճ:
Մեր հանրապետությունում կրծքագեղձի քաղցկեղով հիվանդացության ամենաբարձր ցուցանիշները (61%) արձանագրվում են 41-60 տ. տարիքային խմբում, 60 տ. բարձր խմբում` շուրջ  20%:
Բարձր հիվանդացության ու տարածվածության հետ միասին, կրծքագեղձի քաղցկեղը բնութագրվում է նաև հիվանդության երկարատև նախակլինիկական փուլով, և վաղ փուլերում  բուժման  բարձր  արդյունավետությամբ:

Ախտածագումը
Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  պատճառային  գործոնների  մեջ  առանձնահատուկ  նշանակություն  ունեն  էնդոկրին  խանգարումները: Կան  համոզիչ  ապացույցներ  ձվարանների  էստրոգենային  ակտիվության  և  կրծքագեղձի  քաղցկեղի  հաճախականության  փոխկապակցվածության  վերաբերյալ: Կրծքագեղձի  քաղցկեղով  հիվանդների  մոտ  հաճախ  է դիտվում  դաշտանի  վաղ  սկիզբ (վաղ  մենարխե), ուշ  դաշտանադադար (մենոպաուզա): Կաթնարտազատման (լակտացիայի)  ժամանակ  ձվարանների  էստրոգենային  ֆունկցիան  ընկճվում է, դրանով  էլ  բացատրվում  է  կաթնարտազատման  պաշտպանական  նշանակությունը:

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի զարգացման  գործում  ժառանգական  գործոնի  դերը  զգալի  է: Ապացուցված  է, որ  քաղցկեղով  հիվանդների  ընտանիքում  կրծքագեղձի  քաղցկեղը  հանդիպում  է 3-5  անգամ ավելի  հաճախ: 2-3%  դեպքերում  քաղցկեղը  զարգանում է  երկու  կրծքագեղձերում:
Հայտնաբերված  են  կրծքագեղձի  քաղցկեղի  առաջացման  բարձր  ռիսկի  մասին  վկայող  գեները (BRCA-1, BRCA-2), որոնց  գործնական  նշանակությունը  ներկայումս  ակտիվորեն   ուսումնասիրվում  է:
Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  առաջացմանը  կարող  են  նպաստել  նաև  շրջակա  միջավայրի  գործոնները, քիմիական  և  ֆիզիկական  կանցերոգենները:

Ախտաբանական  անատոմիա
Դեպքերի  մեծամասնությունում  կրծքագեղձի  քաղցկեղը  զարգանում  է  գեղձի  ծորանների  կամ  բլթակների  էպիթելից: Ինչպես  ծորանային, այնպես  էլ  բլթակային  քաղցկեղը  կարող  են  երկար տարիներ  գոյություն  ունենալ  նախաինվազիվ (in  situ)  ձևով,  սակայն  հաճախ  դրանք  վերածվում  են  ինվազիվ  ձևերի:

Պեջետի  քաղցկեղը  բնութագրվում  է  առանձնահատուկ  կառուցվածքով: Այն  զարգանում  է  պտուկի  ներսում  գտնվող  խոշոր  ծորանների  էպիթելից  և  աճելով  ծորաններից  տարածվում  է դեպի  արտաքին  մակերես  և  գեղձի  հաստության  մեջ:

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  տարածումը  տեղի է  ունենում  ուռուցքի  աճի  անմիջական  շարունակությամբ, ինչպես  նաև  լիմֆոգեն  ու  հեմատոգեն  մետաստազավորման  ճանապարհով: Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  համար  բնորոշ  է  վաղ  մետաստազավորումը:
Լիմֆոգեն մետաստազները  հիմնականում զարգանում են  անութային, վերանրակային, հարկրծոսկրային ավշահանգույցներում: Հեմատոգեն  ճանապարհով  հեռավոր  մետաստազներն  առավել  հաճախ  տեղակայում  են  ոսկրերում, թոքերում,  լյարդում, թոքամզում, ձվարաններում, գլխուղեղում, ոսկրածուծում:

Դասակարգումը

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  դասակարգումը  ըստ  TNM  համակարգի.


T- առաջնային  ուռուցք.
Tx – տվյալներն  անբավարար  են  առաջնային  ուռուցքի  գնահատման  համար,
To- առաջնային  ուռուցքը  չի  որոշվում,
Tis - carcinoma  in  situ` ծորանային  կամ  բլթակային  carcinoma  in  situ, կամ  պտուկի Պեջետի հիվանդություն  առանց  ուռուցքի  նշանների

Ծանոթություն. միևնույն  կրծքագեղձում բազմակի  ուռուցքների  դեպքում T-ն որոշվում  է  ըստ  առավելագույն  ուռուցքի: Երկու  կրծքագեղձերում միաժամանակյա  ուռուցքների  դեպքում  բիլատերալ  ուռուցքներից  յուրաքանչյուրն դասակարգվում  է  առանձին: Եթե  Պեջետի  հիվանդության  ժամանակ  որոշվում  է  ուռուցք, ապա  այն  դասակարգվում է  ըստ ուռուցքի չափսերի:
 T1 – ուռուցքի  ամենամեծ  չափսը  2  սմ  է
 T1mic – միկրոինվազիա մինչև 0,1 սմ  ամենամեծ  չափսով
 T1a – ուռուցքի ամենամեծ  չափսը 0,1-0,5 սմ
 T1b -  ուռուցքի ամենամեծ  չափսը 0,5-1 սմ
 T1c - ուռուցքի ամենամեծ  չափսը  1-2 սմ
 T2 - ուռուցքի ամենամեծ  չափսը  2-5 սմ
 T3 -  ուռուցքի ամենամեծ  չափսը  5 սմ-ից  ավել  է
 T4 – ցանկացած  չափսերի  ուռուցք ուղղակի տարածումով  կրծքի  պատի  կամ  մաշկի  վրա

Ծանոթություն. Կրծքի  պատը  ներառում  է  կողերը, միջկողային  մկանները, առաջային  ատամնավոր  մկանը, բացառությամբ  կրծքամկանների:
 T4a -  տարածում  կրծքի  պատի  վրա
 T4b – կրծքագեղձի  մաշկի  այտուցով (ներառյալ ՙլիմոնի  կեղևի՚  ախտանշանը) կամ  խոցոտումով, կամ  սատելիտ  հանգույցներ  նույն  գեղձի  մաշկի  վրա
 T4c -  4a  և   4b  չափանիշները  միասին
 T4d – քաղցկեղի  բորբոքային  ձև

Ծանոթություն. մաշկի ներքաշումը, պտուկի  ռետրակցիան  և  ուրիշ  մաշկային  ախտանշաններ, բացի   T4  փուլին  դասվողներից, կարող  են դիտվել  T1,T2,T3  փուլերում  չազդելով  դասակարգման  վրա:

 N – ռեգիոնար  ավշային հանգույցներ 
 Nx – տվյալներն  անբավարար  են  ռեգիոնար  ավշային հանգույցների  գնահատման  համար  (օրինակ  եթե  դրանք  նախապես  հեռացվել  են)
No - բացակայում  են  ռեգիոնար  ավշային հանգույցների  մետաստատիկ  ախտահարման  նշանները

N1 – մետաստազներ  շարժուն  անութային ավշային հանգույցներում  ախտահարման  կողմում
N2 - մետաստազներ  շարժուն  անութային ավշային հանգույցներում  ախտահարման  կողմում ` ֆիքսված իրար  կամ  շրջակա  կառուցվածքներին
N3 - մետաստազներ  ներքին  կրծքային ավշային հանգույցներում  ախտահարման  կողմում
M – հեռավոր  մետաստազներ
Mx – տվյալներն  անբավարար  են  հեռավոր  մետաստազների  գնահատման  համար
Mo – հեռավոր  մետաստազներ  չեն  որոշվում
M1 – որոշվում  են  հեռավոր  մետաստազներ:

Կլինիկաանատոմիական  ձևերը

Հանգուցավոր  ձևը  հանդիպում  է  ամենից  հաճախ:  Ուռուցքային  հանգույցը  շոշափվում է  արդեն  0.5-1  սմ  մեծության  դեպքում:  Այն  ունի  պինդ  կոնսիստենցիա, թմբկավոր  մակերես,  զուրկ  է  հստակ  եզրագծերից  և  հնարավոր  չէ  առանձնացնել  շրջակա  հյուսվածքներից: 
Հետագա  զարգացման  հետ  ուռուցքը  ներաճում  է  մաշկին,  որի  հետևանքով  կարող  են  առաջանալ  խոցոտումներ  և  ուռուցքի  քայքայում:  Առաջանում  է  մեծ  խոց`  դուրսշրջված, պինդ, թմբկավոր  եզրերով, անհարթ, հեշտությամբ  արյունահոսող  մակերեսով, որը  պատված  է  նեկրոտիկ  հյուսվածքներով  և  ունի  տհաճ  հոտ:  Խոցն   աստիճանաբար  մեծանում  է  և  ընդգրկում  հարևան  հյուսվածքները:  Խոցի  շուրջ  առաջանում   է  շրջակա  հյուսվածքների  լայն  ուռուցքային  ինֆիլտրացիա:

Դիֆուզ  քաղցկեղի  դեպքում  ուռուցքն  աճում  է  տարածուն  ներսփռանքի  ձևով,  որն  ընդգրկում  է  կրծքագեղձը  բոլոր  ուղղություններով:  Այն  հիմնականում  դիտվում  է  երիտասարդ  կանանց  մոտ  և  բնութագրվում  է  բարձր  չարորակությամբ:
Դիֆուզ  քաղցկեղի  տարատեսակներն  են.

- այտուցաինֆիլտրատիվ  ձև - բնութագրվում  է  կրծքագեղձում  պինդ  ինֆիլտրատի  առկայությամբ, որը  չունի  հստակ  սահմաններ, կրծքագեղձը  չափսերով  մեծացած  է, այտուցված (ավշահոսքի  շրջափակում), մաշկն  ունի  ՙլիմոնի  կեղևի՚  տեսք, ռեգիոնար  գոտիներում  որոշվում  են  մեծ  մետաստատիկ  հանգույցներ
- մաստիտանման  քաղցկեղ - կրծքագեղձում  պինդ  ինֆիլտրատ  առանց  հստակ  սահմանների,  հյուսվածքների  այտուցով  և   մաշկի  հիպերեմիայով,  մաշկային  ջերմությունը  բարձր  է; ուռուցքն  արագ  ներսփռվում  է  գեղձի  բոլոր  հյուսվածքների  մեջ  տարածվելով  մաշկի,  ռետրոմամար  բջջանքի, կրծքամկանների  մեջ, զարգանում  են  քայքայման  օջախներ, միանում  է  երկրորդային  ինֆեկցիան; արագ  մետաստազավորում  է  ռեգիոնար  ավշահանգույցներ  և  ներքին  օրգաններ
- կարմիրքամիանման  կամ  էրիզիպելոիդ  ձև (carcinoma  erysipelatodes) -  գեղձում  ինֆիլտրացիայի  կողքին  տեղի  է  ունենում  ուռուցքի  ներմաշկային  տարածում  ավշաճեղքերի  միջոցով, կրծքագեղձի  մաշկի  վրա  առաջանում  են  վարդագույն  օջախներ, որոնք  հիշեցնում  են  կարմիր  քամու  բորբոքումը; այդ  օջախները  տարածվում  են  ամբողջ  գեղձի  վրա  և  նրա  սահմաններից  դուրս, զարգանում  է  քաղցկեղային  լիմֆանգոիտ; ընթացքը  սուր  է,  արագ  մետաստազավորումով
- զրահավոր  ձևի   (ՙcancer  en  cuirasse՚)  դեպքում  քաղցկեղը  ներսփռվում  է  ինչպես  գեղձի  հյուսվածքի,  այնպես  էլ  մաշկի  ու  ենթամաշկային  բջջանքի  մեջ  և  տարածվում  կրծքագեղձի  սահմաններից  դուրս` զրահի  նման  սեղմելով  հիվանդին; մաշկի  վրա  առաջանում  են  կեղևով  պատված մանր  խոցոտումներ:

Պեջետի  հիվանդությունը  կազմում  է  կրծքագեղձի  չարորակ  ուռուցքների  5%-ը: Հիվանդության  սկզբնական  արտահայտություններն  են  պտուկի  հաստացումը  և  մակերեսային  էքսկորիացիաները`  նրանց  վրա  պինդ  նստած  կեղևիկներով: 
Այս  փուլում հիվադությունը  հաճախ   ախտորոշվում  է  որպես էկզեմա  և  հիվանդները  երկարատև  բուժվում  են  քսուքներով: Աստիճանաբար  տեղի  է  ունենում  պտուկի  քայքայում  և  խորը  խոցոտում, պրոցեսը  տարածվում  է  արեոլայի  վրա ու  նրա  սահմաններից  դուրս, գեղձի  հաստության  մեջ  որոշվում  է  պինդ  ուռուցքային  հանգույց:
Անհրաժեշտ  է  նշել, որ  Պեջետի  հիվանդության ժամանակ  ընդհանուր  առմամբ  պրոցեսն  ունի դանդաղ  ընթացք  և  նրա տեղային  արտահայտությունները  գերիշխում  են  մետաստազավորման  նկատմամբ:

Քաղցկեղ (կրծքագեղձի)Ախտորոշումը.

- անամնեզ - պետք  է  ընդգրկի  հետևյալ  հարցերը. հիվանդի  սեռական  հասունացումը, դաշտանային  ֆունկցիան, ամուսնանալը, հղիությունների  և  ծննդաբերությունների   ընթացքը, ընդհատված  հղիությունների  քանակը, երեխայի  կերակրումը, կերակրման  տևողությունը, հիվանդության  սկիզբը, կրծքագեղձի վնասվածքները, պտուկից  եղած  արտադրությունը, հորմոնային  դեղամիջոցների  ընդունումը, հարազատների  մոտ  կրծքագեղձում  ուռուցքի  առկայությունը և այլն:
- զննում - ուշադրություն  են  դարձնում  կրծքագեղձերի  ձևին, չափսերին, համաչափությանը պտուկների  մակարդակին, ձևին, արտադրության  առկայությանը; կրծքագեղձերի  մաշկի  վիճակին (գերարյունություն, ներքաշվածություն, այտուց ՙլիմոնի  կեղևի՚  ձևով և այլն):
- կրծքագեղձերի  շոշափում - իրականացվում  է  հիվանդի  կանգնած  և  պառկած  դիրքերում, ուռուցքային  գոյացություն  հայտնաբերելիս  որոշվում  է  վերջինիս  չափսերը, կոնսիստենցիան, սահմաններն  ու  եզրագծերը, զգայնությունը, շարժունությունը, տարբերակիչ-ախտորոշիչ  նշանակություն  ունի  Քյոնիգի  ախտանշանը. գոյացությունը  ձեռքի  ափով  կրծքավանդակին  սեղմելիս  մաստոպաթիայի  դեպքում դառնում  է  ավելի  փափուկ  կամ  անհետանում  է, իսկ  ֆիբրոադենոմայի   կամ  քաղցկեղի   դեպքում  պահպանում  է  իր  ձևն  ու  կոնսիստենցիան, կարևոր  ախտորոշիչ  նշանակություն  ունեն  նաև  մաշկային  ախտանշանները - կրծքագեղձի  կուպերյան  կապանների  քաղցկեղային  ներսփռման  հետևանքով  մաշկը  ծալքի  հավաքելիս  առաջանում  է  կնճռոտություն  կամ  պորտանման  ներքաշվածություն (umbilicatio), կրծքագեղձերից  բացի  շոշափվում  են  նաև  անութային, վեր-  և  ստորանրակային  շրջանները:
- մամոգրաֆիա - կրծքագեղձի քաղցկեղն  ի  տարբերություն  բարորակ  ախտահարումների,  ունի  ոչհստակ, անհարթ  եզրագծերով, բարձր  ինտենսիվությամբ  ստվերի  տեսք` դեպի  գեղձի  հյուսվածք ձգվող  ճառագայթներով (սպիկուլներ – corona  maligna), մամոգրաֆիկ  հետազոտության  նպատակն  առաջին  հերթին  ոչ թե  ուռուցքի  բնութագիրն  է, այլ  կլինիկորեն  չբացահայտվող, գաղտնի  ախտահարումների  հայտնաբերումը:
- ուլտրաձայնային  հետազոտություն -  ախտորոշիչ  տեղեկատվությունը  մեծանում  է  երիտասարդ  կանանց հետազոտելիս,  հատկապես  կիստոզ  ախտահարումների  դեպքում:

- կոմպյուտերային/միջուկառեզոնանսային  տոմոգրաֆիա:
- բարակասեղային  պունկցիոն  բիոպսիան, կրծքագեղձի  տրեպան-բիոպսիան (core-biopsy), բիոպսիան  մամոտոմի  միջոցով - ախտորոշման  մորֆոլոգիական  եղանակներ; ուռուցքային  գոյացության  փոքր  չափսերի  դեպքում  պունկցիոն կամ  տրեպան բիոպսիան  կատարվում  է մամոգրաֆիկ  կամ  ուլտրաձայնային  հետազոտության  հսկողությամբ:
- կրծքագեղձի  ուռուցքների  ախտորոշման  վերջնական  եղանակը  էքսցիզիոն  բիոպսիան է, որի  դեպքում  վիրահատության  ժամանակ  կրծքագեղձի  կասկածելի  օջախը  բացազատվում  է  և  ուղարկվում  շտապ  հյուսվածաբանական  հետազոտման, չշոշափվող  ուռուցքների  դեպքում  էքսցիզիոն  բիոպսիան  կատարվում  է  մամոգրաֆիկ  հետազոտմամբ  կրծքագեղձի   ախտաբանական  օջախում  մետաղական  ասեղնացույց  տեղադրելուց  հետո  (needle-guide biopsy):
- անութային  ավշային  հանգույցների  գնահատման  և  անութային  լիմֆոդիսեկցիայի  նպատակահարմարության  որոշման  հետազոտության ժամանակակից    եղանակներից  է  "պահակային" ավշահանգույցի  գծանշումը  և  բիոպսիան (sentinel lymph node mapping and biopsy) - այս  դեպքում  ուռուցքի  շրջակա  հյուսվածքում (պերիտումորալ) ներարկվում  է  ռադիոակտիվ  նյութ  և  ներկ (լիմֆազուրին), վիրահատության  ժամանակ  հայտնաբերելով  ավշահոսքի  առաջին (ՙպահակային՚) հանգույցը  հեռացվում  է  և  ուղարկվում  շտապ  հյուսվածաբանական  հետազոտման, գրականության  տվյալներով, հետազոտության  այս  եղանակի  կեղծ-բացասական  արդյունքի  հաճախականությունը  կազմում  է  0,2-5%:
Կրծքագեղձերի  ինքնազննումը, բժշկական  զննումը  և  մամոգրաֆիան համարվում  են  սկրինինգային  հետազոտության   3  հիմնական  եղանակները, որոնք  ապահովում  են  կրծքագեղձի քաղցկեղի  վաղ  ախտորոշումը: Կրծքագեղձերի  բժշկական  զննումը, մամոգրաֆիան  և  բարակասեղային  պունկցիոն  բիոպսիան  կազմում  են  այսպես  կոչված "ախտորոշիչ  եռյակը" (տրիպլետ), որոնց  համակցությունն  ունի  95-98%  ախտորոշիչ  ճշգրտություն:

Տարբերակիչ  ախտորոշումը.
- կրծքագեղձի  բարորակ  ուռուցքներ,
- մաստոպաթիա,
- գալակտոցելե,
- կրծքագեղձի  սուր  բորբոքային  հիվանդություններ:

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  բուժումը

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  բուժման  եղանակի  ընտրությունը  կախված  է  հիվանդության  փուլից, ուռուցքի  հյուսվածաբանական  կառուցվածքից, ախտահարման  բնույթից, հիվանդի  տարիքից, ուղեկցող  հիվանդությունների  առկայությունից  և  այլ  գործոններից:
Բուժման  հիմնական  եղանակը  վիրահատականն  է: 
Կիրառվում  են  նաև  ճառագայթային,  դեղորայքային, հորմոնային  և  այլ  եղանակներ, որոնք  հաճախ  համակցում  են  վիրահատության  հետ  համ  կիրառվում  են  համալիր (կոմպլեքս)   ձևով:
Կրծքագեղձի  քաղցկեղի կապակցությամբ վիրահատական  միջամտության  արմատականությունը  (ռադիկալիզմը)  ապահովում  է ուռուցքային  վիրաբուժության  հիմնական   կանոնների`  աբլաստիկայի  և  անտիբլաստիկայի    պահպանումով:
Նախկինում  ստանդարտ  էր  համարվում  արմատական  մաստէկտոմիան  ըստ  Հոլսթեդ-Մեյերի, որի  դեպքում  կրծքագեղձի  հետ  մեկ  բլոկով (en bloc) հեռացվում  են  մեծ  ու  փոքր  կրծքամկանները, ենթաթիակային, անութային,  ենթանրակային  բջջանքն  ու  ավշահանգույցները:  Ներկայումս  այն  կիրառվում է  քաղցկեղի  դիֆուզ  այտուցաինֆիլտատիվ  ձևերի   (քիմիաճառագայթային  բուժումից  հետո) և  մեծ  կրծքամկանի  ուռուցքային  ինֆիլտրացիայի  դեպքերում:

Պեյտի-Դայսոնի  ձևափոխված  մաստէկտոմիայի   ժամանակ, ի տարբերություն  Հոլսթեդ-Մեյերի  վիրահատության, պահպանվում  է  մեծ  կրծքամկանը,  և  ունի   ավելի  քիչ  վնասողական (տրավմատիկ)   բնույթ:
Ներկայումս  ընդունված  է  և  լայնորեն  կիրառվում  է  ֆունկցիոնալ  առումով  ավելի  խնայողական արմատական  մաստէկտոմիան  ըստ  Մադենի, որի  դեպքում  պահպանվում  են  մեծ և  փոքր  կրծքամկանները:

Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  վաղ  փուլերի  դեպքում  կիրառվում  են  նաև  օրգանապահպան  բնույթի վիրահատություններ (կրծքագեղձի  լայնածավալ  սեկտորալ  մասնահատում, կրծքագեղձի արմատական  մասնահատում):
Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  բարձիթողի,  քայքայված  և  խոցային  մակերեսով  ուռուցքների  դեպքում  կատարվում  է  ամոքիչ (պալիատիվ)  վիրահատություն` կրծքագեղձի  սանիտարական  անդամահատում:

Ճառագայթային  բուժումը  սովորաբար  կիրառվում է որպես  համակցված  կամ  համալիր  բուժման  բաղադրիչ  մաս: Նախավիրահատական  շրջանում  ճառագայթային  բուժման հիմնական նպատակը  մեծ  չափսերով  գոյացությունը  վիրահատելի  դարձնելն է:
Հետվիրահատական (ադյուվանտ) ճառագայթային բուժումը  կիրառվում  է օրգանապահպան  վիրահատություններից  և  մաստէկտոմիաներից  հետո կրծքագեղձի  ու  ռեգիոնար  ավշահանգույցների  շրջանում,  ուռուցքի  տեղային  կրկնողության  կանխարգելման  նպատակով (տեղային  հսկողություն): Որպես  ինքնուրույն  բուժման  եղանակ  ճառագայթային (կամ  քիմիաճառագայթային)  բուժումը  կիրառվում  է  վիրահատական բուժման  նկատմամբ  հակացուցումների, անվիրահատելի  և  դիֆուզ  ձևերի  առկայության,  բուժումից  հիվանդի  հրաժարվելու  դեպքում:

Կրծքագեղձի  քաղցկեղը  զգայուն  է  մեծ  թվով  ժամանակակից  հակաուռուցքային  դեղամիջոցների նկատմամբ, որոնց  առավել  ակտիվ  խմբերին  են  դասվում  ալկիլատները (ցիկլոֆոսֆան), անտրացիկլինները (ադրիամիցին, ֆարմոռուբիցին), անտիմետաբոլիտները (5-ֆտորուրացիլ, մետոստրեքսատ, քսելոդա), վինկալկալոիդները (վինկրիստին, վինբլաստին, նավելբին), տաքսանները (պակլիտաքսել, դոցետաքսել): Կրծքագեղձի  քաղցկեղի  բուժման  ժամանակ  սովորաբար  կիրառվում են  առավել  ակտիվ  քիմիոպրեպարատների  համակցումներ (պոլիքիմիոթերապիա)  ստանդարտ  սխեմաների  ձևով, որոնց  արդյունավետությունը  ապացուցված  է  բազմակենտրոն  ռանդոմիզացված  հետազոտություններով: 

Համալիր  բուժման  կազմության  մեջ  կիրառվող  պոլիքիմիաթերապիայի  նպատակն  է  կանխարգելել  հիվանդության  կրկնողությունն  ու  մետասթազների  առաջացումը: Պոլիքիմիաթերապիան  կարող  է  կիրառվել  նախավիրահատական (նեոադյուվանտ)  և  հետվիրահատական (ադյուվանտ)  եղանակներով: Որպես  քիմիաճառագայթային  բուժման  բաղադրիչ  մաս  կիրառվում  է  կրծքագեղձի  քաղցկեղի  տեղային-տարածված  և  դիսեմինացված  ձևերի  դեպքում:

Կրծքագեղձի քաղցկեղի  դեպքում,  որպես  հորմոնկախյալ  ուռուցք, չափազանց  կարևոր  է  համարվում հորմոնային  բուժումը: Վերջինիս  պլանավորման  և  կանխորոշման  ժամանակ  կարևոր  նշանակություն  ունի  ուռուցքի  հյուսվածքում  էստրոգենային  և  պրոգեստերոնային  ընկալիչների (ռեցեպտորների)  որոշումը,  հիվանդների  տարիքը, դաշտանային  ֆունկցիայի  վիճակը:  Նշանակվում  են  հակաէստրոգեններ (տամոքսիֆեն, ֆարեստոն), արոմատազայի  ինհիբիտորներ (ֆեմարա, անաստրազոլ): Նախադաշտանադադարի (պրեմենոպաուզալ) տարիքում  գտնվող  կանանց  մոտ    հորմոններ  նշանակելուց  առաջ  կատարվում  է  վիրահատական (օվարիէկտոմիա), ճառագայթային (ռադիոմենոլիզիս)  կամ  դեղորայքային (գոնադոտրոպին  ռելիզինգ  հորմոնի  ագոնիստներ - զոլադեքս) կաստրացիա:

Վերջին  տարիներին  կրծքագեղձի  քաղցկեղի  դեղորայքային  բուժման  ժամանակ  մեծ  նշանակություն  են  տալիս  ուռուցքի  աճի  գործոնների  ընկալիչների  վրա ազդեցությանը, այսպես  կոչված  ՙթիրախային  բուժմանը՚ (target  therapy): Ուռուցքում  HER2/neu-ի  էքսպրեսիայի  դեպքում  նշանակվում  է  տրաստուզումաբ  (հերսեպտին)  դեղամիջոցը:




 

Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը ՝ Doctors.am

Նյութի էլէկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին