Միզասեռական տրիխոմոնիազ

 

Միզասեռական տրիխոմոնազը միզասեռական (ՄՍՏ)համակարգի վարակա-բորբոքային բնույթի հիվանդություն է, որը փոխանցվում է գերազանցապես սեռական ճանապարհով:

 

ՎԱՐԱԿՄԱՆ ՈՒՂԻՆԵՐԸ

 

-Սեռական ճանապարհ

 

ՄՍՏ-ով վարակի գլխավոր ճանապարհը սեռականն է: TV-ը(trichomonialisis vaginalis) հայտնաբերվում է ՍՍՏ֊ով հիվանդ կանանց սեռական զուգընկերների 14-60%-ի և տղամարդկանց սեռական զուգընկերների 67-100%-ի մոտ: Ներհեշտոցային ինոկուլյացիան կանանց 75% ի մոտ հանգեցնում է վարակման:

 

TV-ի ներխուժմանը (ինվազիա) և գործընթացի մակածմանը նպաստում են վարակի արտահայտվածությունը, հեշտոցային միջավայրի pH-ը, հեշտոցի լորձաթաղանթի ֆիզիոլոգիական վիճակը, հարակից միկրոֆլորան կազմող հարուցիչների համահարաբերակցությունը, ագրեսիվությունը և այլն:

 

-Կենցաղային ճանապարհ

 

 TV-ն անկայուն Է արտաքին միջավայրում և արագորեն ոչնչանում է օրգանիզմից դուրս, 40°C-ից ավելի բարձր ջերմաստիճանում, չոր պայմաններում (կենսունակ է միայն համապատասխան խոնավության դեպքում օրինակ զուգարանակոնքի կոնտամինացված մակերեսին պահպանվում է բավական երկար մինչև 45 րոպե), արևի անմիջական ճառագայթների և անտիսեպտիկների ազդեցությամբ:

Այլ կերպ վարակման կենցաղային ճանապարհի հնարավորությանը պետք է վերաբերվել որոշակի վերապահումներով: Այդուհանդերձ, այն կարող է իրատեսական լինել փոքրիկ աղջիկների վարակման հնարավորության տեսակետից  վարակակիր բժշկական ձեռնոցների, մոմլաթե տակդիրների, գիշերանոցների հետ անմիջական  շփման ժամանակ, ինչպես նաև բաղնիքներում, լողավազաններում և այլն:

 

-Ուղղահայաց ճանապարհ 

 

Հիվանդ մոր ծնուղիներով անցնելիս, աղջիկների միայն 2-17%-ն են վարակվում ՄՍՏ-ով: Նորածինների մոտ գործընթացն ուղեկցվում է արտադրությամբ (երեխայի արյան մեջ մայրական էստրոգեններն ուժգնացնում են տրիխոմոնադներհ տրոպիզմը): Սակայն արդեն 1 ամիս անց արտադրությունը դադարում է (մայրական էստրոգենները քայքայվում են): Հետագայում հեշտոցային էպիթելը TV-ի նկատմամբ հարաբերական կայունություն է ձեռք բերում, որն առավել զգալի է դառնում պատանեկացման տարիներին(նախապուբերտալ հակատրիխոմոնադային կայունություն):

 

ՊԱՏՃԱՌԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ 

 

ՄՍՏ-ի հարուցիչը հեշտոցային տրիխոմոնադն (Trichomonas vaginalis TV):

Բնության մեջ հայտնի է տրիխոմոնադների ավելի քան 50 տեսակ, որոնք տար¬բերվում են իրարից ձևով, չափով, մտրակների քանակով և այլն:

Մարդու օրգանիզմում մակաբուծում են տրիխոմոնադների ընդամենը 3 տեսակ TV-ը, Trichomonas tenax-ը կամ Trichomonas elongata-ն  և Trichomonas hominis-ը կամ Tnchomonas intestinalis-ը, որոնցից ախտածին է միայն TV-ը (ախտահարում է ՄՍՀ-ի լորձաթաղանթը): Մյուս երկուսը բերանի խոռոչի (Trichomonas tenax) և հաստ աղու (Tnchomonas hominis) կոմենսալներ են:

 

ԱԽՏԱԾԱԳՈՒՄԸ

 

Եթե գոնոկոկերն ախտահարում են գերազանցապես գլանաձև էպիթելային, ապա տրիխոմոնադները տափակ էպիթելային հյուսվածքը:Ահա թե ինչու, կանանց մոտ նրանց «բնակության» գլխավոր լոկուսը հեշտոցի լորձաթաղանթն է (TV-ն ավելի հաճախ ախտահարում է հեշտոցային էպիթելը, ավելի հազվադեպ վզիկային խողովակը): Տղամարդկանց մոտ հաճախ ախտահարվում է միզուկը և շագանակագեղձը (արտահայտված պրոստատոտրոպիզմ):

 

Միզասեռական ուղու բջիջների վրա TV-ները սևեռակվում են, տարածվում լորձաթաղանթի երկայնքով և միջբջջային տարածություններով, տարրալուծում էպիթելային միջբջջային կապերը թափանցելով ենթաէպիթելային հյուսվածք (ախտահարվում են միզուկի լակունաները և գեղձերը, հարմիզուկային ուղիները, բարթոլինյան գեղձերը, ավելի հազվադեպ նաև միզապարկը, արգանդի վզիկային խողովակը և այլն վուլվիտները, վեստիբուլիտները, բարթոլինիտները զարգանում են առաջնայնորեն, իսկ ցերվիցիտները, որպես կանոն երկրորդաբար): Փորձարարական ճանապարհով ապացուցված է տրիխոմոնադների ավշային ուղիներով տեղաշարժման և ավշային հանգույցներում հանգրվանելու հատկությունը նույնպես:

 

Հարուցիչների առաջխաղացումն ապահովվում է բազմաթիվ գործոնների մասնավորապես TV-ի կողմից արտադրվող այսպես կոչված «բջջային բաժանող գործոնի» կողմից, որը նպաստում է ոչ միայն միջբջջային կապերի քայքայմանը, այլ նաև բորբոքային ռեակցիայի մակածմանը և պահպանմանը, որը պայմանավորված է տրիխոմոնադների օտարածնությամբ (հետերոգենություն) և բազմաձև կորիզավոր լեյկոցիտների հեմոտաքսիս մակածելու հատկանիշով: Տրիխոմոնադների օտարածնությունն ապահովող մակերեսային սպիտակուցներից հատկապես պետք է կարեվորել P270-պրոտեինի, ադհեզինի, երկաթ կապող և երկաթ պարունակող պրոտեինների դերը և նշանակությունը:

 

Բորբոքային ռեակցիան ուղեկցվում է հիպերեմիայով, այտուցով, Էքսուդացիայով (էքսուդատի մեջ հայտնաբերվում են մահացած բջիջների մնացորդներ և կենդանի հարուցիչներ), վնասված ԷԲ-ների շերտազատումով, մանր արյունազեղումներով և խոցոտումներով:

Էպիթելի ձևաբանական փոփոխությունները բնորոշվում են նաև դեգեներացիայով, դեսկվամացիայով, պրոլիֆերացիայով, մետապլազիայով, լիմֆոիդ տարրեր, հիստիոցիտներ, պլազմոցիտներ և լեյկոցիտներ պարունակող բորբոքային ներսփռանքի ձևավորումով:

 

Երբեմն հնարավոր է նաև անախտանիշ ընթացք՝ հատկապես տղամարդկանց մոտ (ժամանակավոր մակաբուծակրություն): Ըստ երևույթին այն պայմանավորված է մեզի միջոցով բջիջների վրա սևեռակվել չհասցրած մակաբույծների մեխանիկական հեռացումով (էլիմինացիա), մակաբույծների աճը կասեցնող նյութափոխանակային արգասիքների առկայությամբ և այլն:

 

Տրիխոմոնադները հեշտությամբ շրջանցում են մակրոօրգանիզմի իմունաբանական-պաշտպանական այս կամ այն պատնեշը, ավելին կազմալուծում այն: Օրինակ նրանց ագրեսիան կոմպլեմենտի համակարգում հանգեցնում է կոմպլեմենտային իմպոտենցիայի֊ TV-ների կառուցվածքային բաղադրիչներից երկաթի իոնները, որպես պրոտեազային սպիտակուցների գործունեության կանոնակարգող իոններ, խոչընդոտում են թիրախային բջիջներում կոմպլեմենտի C3 բաղադրիչի քայքայման գործընթացը (C3 բաղադրիչը չի ճեղքվում, C3b բաղադրիչ, C5b67, C5b678- և թաղանթագրոհային համալիրներ չեն առաջանում, այլ կերպ ասած կոմպլեմենտը չի ակտիվանում) բացառելով, այդպիսով, տրիխոմոնադների կոմպլեմենտի սպիտակուցների կողմից լիզիսի ենթարկվելու հեռանկարը:

 

Շրջանցվում է հումորալ իմուն պաշտպանությունը- սինթեզվում են յուրահատուկ շիճուկային և արտազատական իմունոգլոբուլիններ (IgG, IgM և IgA) և ցիստեինոպրոտեինազաներ չնչին, ոչ նշանակալի խտություններով (այս նկատառումներով միանգամայն անիմաստ է ՄՍՏ ի շճաբանական ախտորոշումը):

 

Շրջանցվում է նաև բջջային իմուն պաշտպանությունը: Ի տարբերություն հումորալ իմունիտետի, բջջային իմունիտետն իրագործվում է միջնորդ բջիջների, այն է լիմֆոցիտների ենթապոպուլյացիաների T-հելպերների և T-սուպրեսորների ձեռամբ: Վերջիններիս ազդեցությունը չեզոքացվում է TV-ի գերիմունածին ՀԾ-ների կողմից: Ավելին, իրենց մակերեսին շիճուկային սպիտակուցներ սորբցիայի ենթարկելու ճանապարհով տրիխոմոնադները գործարկում են հակածնային միմիկրիայի մեխանիզմը և մակրոօրգանիզմը նրանց իբրև օտարածին չի ընկալում:

 

Այսպիսով, տրիխոմոնադային վարակի ժամանակ իմուն ռեակցիաներ, որպես այդպիսին, չեն մակածվում, իսկ մակածվելու պարագայում այնքան թույլ են լինում, որ անմիջապես ճնշվում են հավուր պատճաշի չիրագործվելով (արտահայտված իմուն պատասխան չի արձանագրվում):

 

Այս ամենը վկայում է միայն ներկայումս առկա կամ նախկինում տարած վարակի մասին, որը, սակայն, բավարար չէ կայուն իմունաբանական պաշտպանություն ապահովելու համար (տրիխոմոնադային վերավարակ կարող է արձանագրվել բազմաթիվ անգամ):

 

ԴԱՍԱԿԱՐԳՈՒՄԸ 

 

ՀՄԴ10-ՐԴ ՎԵՐԱՆԱՅՄԱՆ ԴԱՍԱԿԱՐԳՈՒՄԸ

A 59.0. Միզասեռական տրիխոմոնոզ:

- TV-ով պայմանավորված հեշտոցային արտադրություն,

- TV ով պայմանավորված վուլվովագինիտ,

- TV-ով պայմանավորված ուրեթրիտ,

- TV ով պայմանավորված բալանոպոստիտ,

- TV-ով պայմանավորված պրոստատիտ (A 59 + N 51): A 59.8. Այլ տեղակայման տրիխոմոնոզ:

A 59.9. Չճշտված տրիխոմոնոզ:

 

Ներկայացված դասակարգումն ունի միայն վիճակագրական նշանակություն, որն ընդամենը հաստատում է հարուցչի առկայության փաստը ամենևին հնարավորություն չընձեռելով արտահայտել կլինիկական ընթացքի ողջ տարատեսակությունը: Ստորև ներկայացվող կլինիկական դասակարգման մեջ հաշվի է առնված նաև գործընթացի տեղակայումը, արտահայտվածության աստիճանը և այլն:

 

ԿԼԻՆԻԿԱԿԱՆ ԴԱՍԱԿԱՐԳՈՒՄԸ

 

Տարբերում ենք տրիխոմոնիազի թարմ (մինչև 2 ամիս վաղեմության) և խրոնիկ (ավելի քան 2 ամիս կամ չհաստատված վաղեմության) ձևերը:

Թարմ տրիխոմոնիազնըստ ընթացքի լինում է սուր (չբարդացած և բարդացած), ենթասուր, ձգձգված կամ թառամ և անախտանիշ (թաքնված, տրիխոմոնադակրություն և այլն), ըստ ծանրության աստիճանի թեթև., միջին ծանրության և ծանր:

 

Ըստ բորբոքային գործընթացի ընդհանուր տեղագրության տարբերում ենք սեռական (գենիտալ) և արտասեռական (էքստրագենիտալ) տրիխոմոնիազ, իսկ ըստ մասնակի տեղագրության ՄՍՀ-ի ստորին հատվածի (վուլվիտ, կոլպիտ, էկտո և էնդոցերվիցիտ, ուրեթրիտ, բարթոլինիտ, բալանոպոստիտ), փոքր կոնքի օրգանների ու ՄՍՀ-ի այլ հատվածնեիի (էնդոմիոմետրիտ, սալպինգիտ, սալպինգօօֆորիտ, էպիդիդիմիտ, ցիստիտ, պրոստատիտ, վեգիկուլիտ), ինչպես նաև՝այլ տեղագրության տրիխոմոնիազ(ֆարինգիտ, տոնզիլիտ, պրոկտիտ և այլն):

 

ՄՍՏ-ի     ԿԼԻՆԻԿԱՆ

 

ՄՍՏ-ը բազմօջախային հիվանդություն է: Տղամարդկանց մոտ այն ախտահարում է միզուկը, սերմնաբշտերը, շագանակագեղձը, բուլբոուրեթրալ գեղձերը, միզապարկը, ամորձիները ևն, իսկ կանանց մոտ հեշտոցը, արգանդի վզիկը, ինչպես նաև բարթոլինյան գեղձերը, Սկինեի ելքերը, արգանդը և նրա հավելումները ևն:

 

Գոնորեայի և տրիխոմոնիազի կլինիկական ընթացքը գրեթե նույնական են, այն տարբերությամբ, որ ՄՍՏ ի ժամանակ ախտահարվում է նաև մաշկը, որը դրսևորվում է էրոզիաների ձևով:

ՄՍՏ-ի գաղտնի շրջանը կազվում 13-30 օր (միջին հաշվով 5-6 օր):

 

Տրիխոմոնիազի ախտանիշները (թե սուբյեկտիվ և թե օբյեկտիվ) յուրահատուկ չեն, զարգացող ձևաբանական փոփոխությունները` նույնպես:Սակայն, ըստ Վ.Վ. Սերովի, "բորբոքման ցանկացած ձև, որն օրգանիզմում զարգանում է տվյալ վարակական գործոնին ի պատասխան, իրավունք ունի յուրահատուկ կոչվելու": Շատ վիճահարույց դրույթ է, քանի որ որոշ, անգամ ավանդութաբար յուրահատուկ համարվող հիվանդությունների (տուբերկուլոզ, բոր, սիֆիլիս և այլն) ժամանակ արձանագրվող յուրահատկությունը նույնպես բացարձակ չէ, քանի որ ենթակա է փոփոխման (կորստյան և այլն) ամենատարբեր գործոնների ազդեցությամբ (ախտահալած օրգանի յուրահատկությունը, օրգանիզմի ռեակտիվականության վիճակը ևն):

 

Կլինիկական ախտանշաբանությունը պայմանավորված է տրիխոմոնադների այս կամ այն տեսակի, ինչպես նաև այլ անվերապահ և պայմանական ախտածինների, և, որ պակաս կարևոր չէ, էնդոսիմբիոնտների հետ նրանց ունեցած համադրությամբ (խառը կամ համակցված վարակների ժամանակ յուրաքանչուր հարուցչի ախտածնությունն ամպլիֆիկացվում է), յուրաքանչյուր համամասնակից հարուցչի ագրեսիվությամբ (տվյալ շտամի վարակաչափը, ախտածնությունը ևն), հարուցչին մակրոօրգանիզմի կողմից տրվելիք պատասխանի վրա ազդող գործոնների առկայությամբ կամ արտահայտվածությամբ (ընդհանուր և տեղային իմունիտետի ելակետային վիճակը, վերավարակման կամ կրկնման հնարավորությունը, պրեմորբիդային ֆոնը, ՄՍՀ ի էպիթելի ֆիզիոլոգիական վիճակը, հեշտոցի pH-ը)ևն:

 

Այսպիսով, հիվանդության կլինիկան պայմանավորված է բազմապիսի գործոններով և կարող է ամենատարաբնույթ ընթացք ունենալ անախտանիշ տրիխոմոնադակրությունից մինչև արտահայտված ախտանշաբանություն:

 

ՄՍՏ-ը կարող է հանդես գալ իբրև մենավարակ, խառը վարակ (զարգանում է միանվագ միաժամանակ հարուցվելով 2 և ավելի հարուցիչներով) և համակցված վարակ (զարգանում է շարունակաբար մակածվելով 2 և ավելի հարուցիչներով):

 

ՏՐԻԽՈՄՈՆԱԴԱԿՐՈՒԹՅՈՒՆ

 

Տրիխոմոնադակրության ժամանակ կլինիկական ախտանշաբանությունը բացակայում է, սակայն լաբորատոր հետազոտություններով հայտնաբերվում են տրիխոմոնադներ: Սա ժամանակավոր վիճակ է, որը կարող է ինքնաբուխ ձևով հետ զարգանալ (ինքնաբուժման դեպքերը մոտ 30%) և, կամ, ընդհակառակը արտահայտված բորբոքային-վարակական գործընթացի վերածվել: Հստակ ժամկետներ նշել հնարավոր չէ: Մակաբույծի և մակրոօրգանիզմի միջև ստեղծված հավասարակշռությունը ցանկացած պահի կարող է խախտվել: Օրինակ, երբ հեշտոցի pH-ը հավասարվում է 4,0-ի, տեղի է ունենում տրիխոմոնaդների զանգվածային ոչնչացում, նրանց ախտածնության գործոնների կորուստ: 

Բնականաբար, ՄՍՏ-ին բնորոշ կլինիկական պատկեր չի զարգանում: Հիվանդը գանգատներ չի նշում: Նման իրավիճակում ՄԱՏ ի ախտորոշումը ևս խրթին խնդիր է (տրիխոմոնադների սակավ քանակը, ախտածնության գործոնների բացակայությունը և այլն):

Տրիխոմոնադակրության բուժումն իրագործվում է դասական մեթոդներով:

 

ՏՂԱՄԱՐԴԿԱՆՑ ՄԻԶԱԱԵՌԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ԱԽՏԱՀԱՐՒՄԸ

 

Ուրեթրիտ (միզուկաբորբ, urethritis)

 

Հիվանդը գանգատվում է շճային աղքատիկ արտադրությունից («առավոտյան կաթիլի» ախտանիշը, որը նկատելի է դառնում միզուկի դիստալ ուղղությամբ մերսման ժամանակ), միզարձակության սկզբում դիսկոմֆորտի զգացումից և այլն:

Սովորաբար ալկոհոլի ընդունումից կամ սեռական հարաբերությունից հետո գործընթացը փոքրինչ սրանում է առաջանում է ցավ միզարձակության ժամանակ, հաճախամիզություն, դիտարկվում են առնանդամի գիշերային, ցավոտ էրեկցիաներ (խիստ արտահայտված կլինիկական մանիֆեստացիաները ՄՍՏ ին բնորոշ չեն և առավելապես վկայում են մանրէամակաբուծային խառը վարակների օգտին):

Ժամանակի ընթացքում առաջային միզուկաբորբի երևույթները տարածվում են դեպի հետին միզուկ (միզուկի կոճղեզային և շագանակագեղձային հատվածները) զարգանում է համապարփակ միզուկաբորբ:

 

Որպես օրենք, վաղեմության ժամկետները մնում են անհայտ, ուստի հաճախ արձանագրում ենք տրիխոմոնիազի խրոնիկ, իսկ ախտանիշների բացարձակ բացակայության պարագայում անախտանիշ ձևը (տրիխոմոնադակրություն):

Միզուկի արտաքինբացվածքըթույլ հիպերեմիկ է (մեատիտ- լատ. meatus urinarius միզուկի արտաքին բացվածք), շուրթերը փոքրիշատե միմյանց սոսնձված, սակայն, ի տարբերություն գոնորեայի նրանք չեն այտուցվում և արտաշրջվում:

 

Ուրեթրիտի տեղային բարդությունները

 

Բալանիտ, բալանոպոստիտ (balanitis, balanoposthitis)

 

Բալանիտը առնանդամի գլխիկի (լատ. balanos առնանդամի գլխիկ), իսկ բալանոպոստիտն առնանդամի գլխիկի և թլիպի ներսային թերթիկի (լատ. posthe, posthion, praeputium` թլիպ) բորբոքումն է: Այն զարգանում է TV-ի անմիջական ազդեցությամբ, կամ երկրորդաբար թլիպային պարկում կուտակվող թարախի շնորհիվ գրգռման արդյունքում:

 

Առնանդամի գլխիկին առաջանում են բազմաթիվ անցավ, բծային(հիպերեմիա, այտուց), երբեմն շանկրանման տարրեր (կատարալ և էրոզիվ խոցային բալանոպոստիտ): Հիվանդին անհանգստացնում է առնանդամի գլխիկի քորը, թլիպային պարկից հոսող սուր և տհաճ հոտ ունեցող արտադրությունը ևն: Երբեմն զարգանում է ֆիմոզ (թլիպի արտահայտված այտուցի հետևանքով), պարաֆիմոզ, որոշ դեպքերում առնանդամի նեկրոզ են:

 

Լիտրեիտ (littreitis)

 

Լիտրեիտն արտահայտվում է միզուկի լորձաթաղանթի գեղձերի (լատ. Glanduiae urethrales Littre, glanduiae paraurethrals լիտրեյան գեղձեր) ելանցքերի շրջանի հիպերեմիայով, այտուցով, բացվածքների լայնացումով (բաց միզուկային ադենիտ):

Եթե գեղձերի արտատար ծորանները փակվում են բորբոքային ներսփռանքով, ապա զարգանում է փակ միզուկային ադենիտ կամ կեղծ թարախակույտ (բուժի վրա շոշափվում են ամուր և ցավոտ հանգույցիկներ):

 

Սորգանիտ (morganitis)

 

Մորգանիտը մորգանյան ճեղքերի (խոշոր են, գծային բնույթի) բորբոքումն է: 

 

Կաուպերիտ (cowperitis)

 

Կաուպերիտը trigonum urogenitale-ում տեղակայված կոճղեզամիզուկային գեղձերի (glanduiae bulbourethrale Cowperi) բորբոքումն է:

Սուր բորբոքման կամ, առավել ևս, գեղձի թարախակույտի (կարող է բացվել միզուկի, կամ ավելի հազվադեպ ուղիղ աղու մեջ) դեպքում շեքի շրջանում բաբախող բնույթի ցավեր են առաջանում (հատկապես դեֆեկացիայի, պարզապես տարբեր շարժումների ժամանակ ևն): Բնորոշ է պոլիուրիան կամ միզարձակության դժվարացումը, անգամ սուր խափանումը (սեղմանի ռեֆլեկտոր սպազմ):

 

Խրոնիկ դեպքերում լինում է արտադրություն, մորմոքիչ ցավեր, շեքի շրջանում ծանրության զգացողություն, որն ուժեղանում է նստելիս: Կենտրոնական կարի 2 կողմում շոշափվում են մեծացած, ամուր և ցավոտ կաուպերյան գեղձերը:

 

Տիզոնիտ (tysonitis)

 

Տիզոնիտը սանձիկի 2 կողմերում տեղակայված տիզոնյան գեղձերի (glanduiae preputialis Tysoni) բորբոքումն է:

Վերջիններս չափերով մեծանում են (0,5-0,7 սմ): Սեղմելիս, նրանց արտատար ծորաններից թարախի կաթիլ է արտազատվում: Ծորանը փակվելու դեպքում զարգանում է ցավոտ, ծփացող ուռածություն (թարախակույտ):

 

Պարաուրեթրիտ (paraurethritis)

 

Պարաուրեթրիտը (հարմիզուկաբորբ) հարմիզուկային ուղիների (միզուկին զուգահեռ գնացող կույր, նեղ և գալարուն խողովակներ, որոնք բացվում են առնանդամի գլխիկի մաշկի վրա) բորբոքումն է, որը հիվանդները չեն նկատում միզուկաբորբի կլինիկայի տակ այն «քողարկվում» է: Սեղմելիս, թարախի կաթիլ է արտազատվում:

 

Սուր դեպքերում հարմ՚րզուկային ուղիների ելանցքերը լինում են հիպերեմիկ և այտուցված, իսկ ուղիները ներսփռված, շոշափելիս պարանանման:

Խրոնիկ կամ ուղիները փակվելու դեպքերում ձևավորված են անտառի ընկույզի մեծության հարմիզուկային թարախակույտեր:

 

Պերիուրեթրիտ (periurethritis)

 

Պերիուրեթրիտը (շուրջմիզուկաբորբ) շուրջմիզուկային բջջանքի, երբեմն նաև առնանդամի սպունգանման մարմինների բորբոքումն է (cavernitis): Ամուր, ցավոտ, կտրուկ սահմաններ չունեցող բորբոքային ներսփռանք է շոշափվում, որը փափկում է և բացվում միզուկի մեջ դժվարացնելով միզարձակությունը: Էրեկցիաները ցավոտ են: Առնանդամը գոգությամբ կորանում է դեպի առաջ (կավերնիտ):

 

Լիմֆանգիտ (lymphangitis)

 

Լիմֆանգիտը պայմանավորված է ավելի հաճախ թարախածին, քան յուրահատուկ մանրէներով: Առնանդամի մեջքային մակերեսի բորբոքված ավշային անոթը շոշափվում է ամուր և անցավ ձգանի ձևով: Մաշկը հիպերեմիկ է և այտուցված:

 

Լիմֆադենիտ (lymphadenitis)

 

Լիմֆադենիտն ուղեկցում է լիմֆանգիտին: Աճուկային ՇԱՀ-ները մեծանում են դառնալով ցավոտ:

 

Պրոստատիտ (prostatitis)

 

Տրիխոմոնադային միզուկաբորբով յուրաքանչյուր երրորդ հիվանդի մոտ պրոստատիտ է զարգանում սուր կամ խրոնիկ ընթացքով: Սուր պրոստատիտի ժամանակ դիտարկվում են միզարձակության դժվարություններ, ցավեր ստորորովայնային և շեքի հատվածներում, ընդհանուր ինտոքսիկացիայի նշաններ և այլն:

 

Խրոնիկ պրոստատիտը (ԽՊ) զարգանում է սուր պրոստատիտից, սակայն ավելի հաճախ առաջնայնորեն ի սկզբանե տարտամորեն ընթանալով:

 

Պրոստատիտն ունի 3 կլինիկական ձև կատարալ (ախտահարվում են միայն շագանակագեղձի արտատար ծորանները  օրգանի չափերը և ուրվագիծը փոփոխված չեն, սակայն շոշափումը ցավոտ է), ֆոլիկուլային(ախտահարվում են ացինուսները կամ ֆոլիկուլները ալվեոլային գեղձային համակարգը, և, մասնակիորեն միայն շագանակագեղձի միջանկյալ նյութը; շոշափվում են ոլոռի մեծության հանգույցիկներ) և պարենխիմատոզ (ախտահարվում է թե գեղձային հյուսվածքը և թե միջանկյալ նյութը, մեկ բիլթը կամ ամբողջ գեղձը շոշափվելով տարածուն պնդացման ձևով գեղձը չափերով մեծացած է, ամուր համակազմվածքի, բլթերը ոչ միանման են, շոշափումը ցավոտ):

 

ԽՊ-ն արտահայտվում է ուրեթրիտի ախտանիշներով, շեքի, սրբոսկրի և ուղիղ աղու շրջանի պարեսթեզիաներով (գերլցված, ծանրության, ճնշման զգացում) և բութ` երբեմն մորմոքուն բնույթի ցավերով, որոնք ուժեղանում են երկար ժամանակ նստելիս, դեֆեկացիայի, ձիավարժանքների ժամանակ և այլն:

 

Ցավերը ճառագայթում են գոտկային հատվածի, ուղիղ աղու, սրբոսկրի, ամորձապարկի, առնանդամի ուղղությամբ: Դիտարկվում են միզային (հաճախակի, նաև գիշերն առաջացող միզելու ցավոտ և հրամայական պահանջ, դժվարամիզություն), սեռական (հիպոէրեկցիա, վաղաժամ էյակուլյացիա, անօրգազմիա) և նյարդային (նյարդասթենիկ համախտանիշ, անքնություն, աշխատունակության անկում, սրտի գործունեության խախտում) համակարգերի գործառութային խախտումներ:

 

Կոլիկուլիտ (colliculitis)

 

Կոլիկուլիտը սերմնաթմբիկի (colliculus seminalis) բորբոքումն է: Ցավերը ճառագայթում են դեպի վերազդրային, ստորորովայնային շրջաններ, գոտկային հատված, առնանդամ ևն: Երևույթներն ուղեկցվում են սեռական բնույթի տարբեր խանգարումներով (վաղաժամ կամ ուշացած էյակուլյացիա և այլն):

 

Էպիդիդիմիտ (epididymitis)

 

Տրիխոմոնադային էպիդիդիմիտները (մակամորձաբորբ) կազմում են մոտ 7%:

Գործընթացը բնորոշվում է մանիֆեստացիաների բացակայությամբ և մեղմ ախտանշաբանությամբ (խրոնիկ էպիդիդիմիտ) աճուկային և մակամորձու հատվածի ձգող բնույթի ցավերով, ընդհանուր տկարությամբ, գլխացավերով և այլն: Խրոնիկ մակամորձաբորբը զարգանում է առաջնայնորեն (ՄՍՏ-ին առավել բնորոշ է) կամ իբրև սուր (ենթասուր, թառամ) մակամորձաբորբի շարունակություն:

 

Մակամորձու պոչի (նաև մարմնի և գլխիկի) շրջանում շոշափվում է ամորձուց կտրուկ սահմանազատված, ամուր և ցավոտ ներսփռանք (տարածվում է խողովակիկային ճանապարհով այսինքն հետին միզուկից սերմնատար ծորանով դեպի մակամորձի «սերմնալար, սերմնածորան, պոչ, մարմին, գլխիկ, մակամորձի» ճանապարհով): Մաշկն ախտահարման պրոյեկցիայում հիպերեմիկ չէ:

 

Վարակի հետընթաց շարժմանը նպաստում են սերմնատար ծորանների հիպերադրենալինեմիայով պայմանավորված հակապերիստալտիկ շարժումները, որոնք խթանվում են սերմնաթմբիկի գրգռման, շագանակագեղձի կոպիտ մերսման ժամանակ ևն: Այլ կերպ ասած հետին միզուկաբորբով հիվանդի սեռական ակտիվությունն ուղիղ ճանապարհ է դեպի օրխոէպիդիդիմիտ (կանանց մոտ արգանդի հակապերիստալտիկ շարժումները ևս հանգեցնում են վերել բարդությունների):

Նվազ նշանակություն չունեն նաև վարակի տարածման ավշածին  և արյունածին(տրանզիտոր բակտերեմիա) ճանապարհները:

 

Դեֆերենտիտ (deferentitis)

 

Դեֆերենտիտը սերմնածորանի (ductus deferens) բորբոքումն է: Շոշափվում է ախտահարված մակամորձուց «հեռացող» ամուր և ցավոտ ձգան:

 

Ֆունիկուլիտ (fiiniculitis)

 

Ֆունիկուլիտն ամբողջ սերմնալարի (funiculus) բորբոքումն է: Սերմնային ուղիների բաղկացուցիչ տարրերի տարբերակումը գրեթե անհնար է: Երկկողմանի էպիդիդիմիտը հանգեցնում է սերմնածորանների օբթուրացիայի (մոտ 50% դեպքերում առաջանում է օբթուրացիոն ասպերմիա, որը սեփական սպերմատոզոիդների հանդեպ զարգացող աուտոագրեսիայի պատճառով անպտղության է հանգեցնում):

 

Օրխիտ (orchitis)

 

Օրխիտը ամորձու բորբոքումն է: Հաճախ մակամորձու և ամորձու բորբոքումն ընթանում   են   զուգահեռաբար   օրխոէպիդիդիմիտի կամ պերիօրխոէպիդիդիմիտի

ձևով:Ամորձին չափերով մեծանում է, միաձուլվում մակամորձու հետ:

 

Վեզիկուլիտ (vesiculitis)

 

Վեզիկուլիտը (սպերմատոցիստիտ) սերմնաբշտերի (այս զույգ գեղձերի արտազատուկը սպերմայի բաղադրության մեջ ապահովում է սպերմատոզոիդների կենսունակությունը) բորբոքումն է: Ախտահարման խորությունից կախված տարբերում ենք վեզիկուլիտի կատարալ (ախտահարվում է միայն լորձաթաղանթը) և խորը (ախտահարվում են սերմնաբշտերի բոլոր շերտերը) ձևերը:

 

Սուր դեպքերում շեքի և ուղիղ աղու շրջանում ծանրության զգացողություն է առաջանում, որը ճառագայթում է դեպի ամորձապարկ և գոտկային շրջան: Բնորոշ է պոլիուրիան, հեմոսպերմիան, սեռական բարձր դրդունակությունը, «անհիմն» էրեկցիաները և երազախաբությունները, ցավերը սերմնաժայթքման ժամանակ, որոնք ճառագայթում են դեպի առնանդամի գլխիկ: Սերմնաբշտերը նշանակալիորեն մեծացած են և լարված: Խորը վեզիկուլիտի պարագայում շոշափվում են հանգուցանման երկարավուն և ցավոտ գոյացություններ:

Խրոնիկ դեպքերում ախտանիշները "ջնջվում են": Էրեկցիան թուլանում է, առաջանում է վաղաժամ էյակուլյացիա և այլն:

 

Միզուկի ստրիկտուրա (strictura urethrae)

 

Սպիական նեղացումը հաճախ տեղակայվում է միզուկի կոճղեզային մասում: Բազմակի սպիները բերում են լուսանցքի շրջանաձև նեղացման: Մեզի շիթը բարակում է, թափը թուլանում: Միզապարկը դանդաղ է դատարկվում (հիվանդը ուժերը լարում և մեծ ճիգեր է գործադրում միզելու նպատակով): Միզուկի ստրիկտուրայից առաջ գտնվող հատվածը լայնանում է, դիտվում են խրոնիկ ուրեթրիտի երևույթներ, ի հայտ են գալիս գլանաձև էպիթելը բազմաշերտ տափակ էպիթելի փոխակերպման նշաններ, արյունահոսող հատիկավորումներ:

 

ԿԱՆԱՆՑ ՄԻԶԱՍԵՌԱԿԱՆ ՀԱՄԱԿԱՐԳԻ ԱԽՏԱՀԱՐՈՒՄԸ

 

Կանանց մոտ ՄՍՏ-ը բնորոշվում է բազմօջախայնությամբ (մեկ օջախի ախտահարումը կազուիստիկ հազվադեպություն է): ՄՍՀ ը կարող է ախտահարվել ամբողջ երկարությամբ միզուկից մինչև երիկամների պարենխիման և վուլվայից մինչև ձվարաններ, ավելին մինչև որովայնամիզ, սակայն գործընթացը սովորաբար սահմանափակվում է միզուկով (ուրեթրիտ) և արգանդի վզիկի և վզիկային խողովակի լորձաթաղանթով (էկզոցերվիցիտ, էնդոցերվիցիտ):

Հաճախ TV-ագրեսիայի են ենթարկվում վզիկային խողովակը (81%), միզուկը (61%), հեշտոցը (18%), շատ հազվադեպ ուղիղ աղու լորձաթաղանթը (5%) և այլն:

 

Կանանց միզասեռական ուղու ստորին հատվածների ախտահարումը

 

Ուրեթրիտ (urethritis)

 

Կանանց մոտ ուրեթրիտը ոչ թե բուն միզուկի, այլ նրա խողովակային և ացինոզային գեղձերի բորբոքումն է:ՄՍՏ ի ժամանակ միզուկն ընդգրկվում է գործընթացի մեջ գերազանցապես երկրորդաբար:

 

 

Պարաուրեթրիտ (paraurethritis)

 

Միզուկի շուրթերի պարաուրեթրալ ուղիները (ընդամենը 1-2,5 սմ երկարություն ունեն) հազվադեպ են ախտահարվում (հիպերեմիա, ցավոտություն, ելանցքերի շոշափվող ամրություն, փակվելիս կեղծ թարախակույտ):

 

Վուլվովեստիբուլիտ, վագինիտ կամ կոլպիտ

 

Վուլվովեստիբուլիտը (vulvovestibulitis) զարգանում է երկրորդայնորեն (իմունոդեֆհցիտով, հիպոէստրոգենային իրավիճակներով և այլ գործոններով մակածված էպիթելային ծածկի պաշտպանական-հարմարողական գործառույթների խախտման արդյունքում), իսկ վագինիտը կամ կոլպիտը (vaginitis, colpitis) առաջնայնորեն: Որպես օրենք, տեղագրական տարբեր միավորներ համակցված են ախտահարվում (համաժամանակ դիտարկվում են էնդոցերվիցիտի, օօֆորիտի երևույթներ և այլն):

 

Սուր (ենթասուր) դեպքերում դիտվում է արտաքին սեռական օրգանների մաշկի, հեշտոցի լորձաթաղանթի (սկզբում գործընթացը տեղակայվում է միայն հեշտոցի ստորին երրորդում) քոր, ցավ (հիպերալգեզիա), կոնքի շրջանում ծանրության զգացում (առավելապես coitus-ի, միզարձակման և դեֆեկացիայի ժամանակ):

 

Փոքր, ապա և մեծ ամոթաշրթերի ներսային մակերեսը, ծլիկի շրջանը, առաջային և հետին կպումները դառնում են հիպերեմիկ և այտուցվում: Ախտահարվում են նախամուտքային գեղձերը, կրիպտաները, Սկինեի ելքերը: Առաջանում է անուսիտ և պրոկտիտ: Գործընթացն անցում է կատարում դեպի պերիանալ տարածություն:

 

Դիտվում է թարախային փրփրավուն (սա պարտադիր նշան չէ- TV-ին ավելի բնորոշ է ոչ թե գազագոյացումը, այլ թթվագոյացումը, ուստի առավելապես այրոցը), ջրիկանման արտադրություն (լեյկորեա) վատ հոտով (ի տարբերություն գոնորեայի), որը սխալմամբ որակվում է որպես ՄՎ, նաև պոլլակիուրիա(լատ. pollakiuria միզելու հաճախակի ցանկություն), դիզուրիա, ցիստալգիա, պսիխոսոմատիկ դիսպարեունիա (սեռական գրգռման և օրգազմի անկարողություն լատ. dys դժվարություն, pareunos նույն անկողնում պառկած- para մոտ և eune անկողին), արյունազեղումներ (հեմոռագիաներ):

 

Հեշտոցի լորձաթաղանթին զարգանում են էրոզիվ-խոցային մակերեսներ, միանում է երկրորդային միկրոֆլորա: Շատ բնորոշ են վառ կարմիր գույնի, անկանոն բծերը (colpitis maculosa) և լորձաթաղանթի մակերևույթից փոքր ինչ բարձր հատիկավորումները (colpitis granulosa):

Հեշտոցի հետին կամարների շրջանում թարախալորձային արտադրուկ է կուտակվում: Քսուքում էրիթրոցիտներ հայտնաբերելիս պետք է մտածել ոչ միայն գործընթացի սրացման, այլ նաև նեկրոզի և ուռուցքային կազմափոխության մասին:

 

Խրոնիկ դեպքերում (բնորոշ է ՄՍՏ-ին) առաջանում է կանգային հիպերեմիա, դեղնասպիտակավուն, սակավ, պղտոր լորձային արտադրություն, շեքի և հարհետանցքային շրջանի մաշկի մացերացիա: Հիվանդն իր «անորոշ» գանգատներով միայն դժվարացնում է ախտորոշման գործընթացը:

 

Բարթոլինիտ (bartholinitis)

 

Հեշտոցի նախադռան մեծ գեղձերի բորբոքումը (բարթոլինիտը) զարգանում է երկրորդայնորեն: Այն սկսվում է մակերեսային կանալիկուլիտի (բորբոքվում է գեղձի ծորանի ելանցքը կարմիր բծի տեսքով) երևույթներով, ապա շարունակվում որպես կանալիկուլիտ (ներսփռվում է գեղձի ծորանը- շոշափվում է ցավոտ ձգանի ձևով), իսկ հետագայում որպես կեղծ թարախակույտ (գեղձի իրանի ախտահարում գեղձի ծորանի ելանցքը փակվում է, մեծ ամոթաշրթերի ստորին երրորդում շոշափվում են տարբեր մեծության ծփացող հանգույցներ) կամ իսկական թարախակույտ (հիպերեմիա, ՇԱՀ ների մեծացում և ցավոտություն, ջերմության բարձրացում ևն): Ի վերջո գեղձի արտատար ծորանի խցանման արդյունքում ձևավորվում է արտատար ծորանի ռետենցիոն կիստա կամ նոդոզ հանգույց:

 

Կանանց միզասեռական ուղու վերին հատվածների ախտահարումը էսդոցերվիցիտ (endocervicitis):

 

Տրիխոմոնադային էնդոցերվիցիտները գրեթե երբեք մեկուսացված հանդես չեն գալիս, քանի որ զարգանում են երկրորդայնորեն կոլպիտների և էկզոցերվիցիտների հարաճման արդյունքում:

Գործընթացը սուր շրջանում դրսևորվում է հիպերեմիայով, այտուցով, էրոզիայով և վզիկային խողովակից մեծ քանակությամբ պղտոր լորձային և կամ թարախային արտադրությամբ (էնդոցերվիկալ կրիպտաների սեկրեցիան ուժգնանում է): Անհանգստացնում են ստորորովայնային ձգող ցավերը, ցավոտ սեռական հարաբերություները, արտաքին սեռական օրգանների քորը և այրոցը (առատ և ազատ հոսող արտադրություն), ցավոտ միզարձակությունը (արտաքին սեռական օրգանների մաշկի վրա մեզի գրգռող ազդեցության արդյունքում):

 

Վերել գործընթացին (ներխողովակիկային ճանապարհ) նպաստում են ներարգանդային միջամտությունները, դաշտանի ժամանակ coitus-ները, ներարգանդային հակաբեղմնավորիչներո և այլն:

Հայելային հետազոտությամբ արձանագրվում է վզիկային խողովակի շրջակա լորձաթաղանթի հիպերեմիա, էնդոցերվիքսից հոսող արտադրուկի մեծ քանակ, նաև արգանդի վզիկի պալպատոր ցավոտություն, արյունահոսելիություն:

 

Խրոնիկ շրջանում երևույթները մեղմանում են (վզիկային խողովակի լորձաթաղանթի թույլ հիպերեմիա, պոստկոիտալ արյունահոսություն և այլն):

 

Էնդոմիոմետրիւո (endomiometritis)

 

Թե էնդոցերվիցիտը և թե էնդոմիոմետրիտը (արգանդի լորձաթաղանթի և մարմնի բորբոքումը) զարգանում են երկրորդայնորեն կնոջ սեռական համակարգի կենսաբանական-պաշտպանական պատնեշների խախտման արդյունքում վերել ճանապարհով: Նպաստող գործոններ են ձվազատումը (օվուլյացիան), դաշտանը, դաշտանադադարը, հետծննդյան, հետվիժումայինշրջանները:

 

Սուր շրջանում գործընթացն արտահայտվում է ընդհանուր թուլությամբ, ջերմության բարձրացումով, որովայնի ստորին հատվածներում ծանրության զգացումով և կծկումային բնույթի ցավերով, որոնք տարածվում են դեպի սրբանը և աճուկային հատվածը, վզիկային խողովակից շճաթարախային արտադտությամբ, փորկապությամբ, նշված շրջանի շոշափման ժամանակ առաջացող կամ ուժգնացող ցավերով:

 

Բիմանուալ հետազոտության ժամանակ արգանդի մարմինը լինում է մեծացած, փափուկ համակազմվածքի, սահմանափակ շարժուն, խիստ ցավոտ:

Հայելային հետազոտությամբ հայտնաբերում ենք վզիկային խողովակից հոսող առատ շճաթարախային արտադրություն:

 

Խրոնիկ էնդոմիոմետրիտների ժամանակ կլինիկական պատկերը մեղմանում է: Բնորոշ է սակավաքանակ լորձաթարախային արտադրությունը, գոտկատեղի չընդհատվող, ոչ սուր ցավերը, մենոռագիաները և մետրոռագիաները: Արգանդի մարմինը փոքրինչ մեծացած է, ամուր համակազմվածքի և զգայուն կամ թույլ ցավոտ:

 

Սալպիսգօօֆորիտ, ադնեքսիտ (salpingitis, salpingoophoritis, adnexitis) 

 

Տրիխոմոնադային սալպինգօօֆորիտները հազվադեպ են ախտորոշվում: Զարգանում են երկրորդայնորեն վերել ճանապարհով:

Սուր գործընթացը բնորոշվում է որովայնի ստորին և կողմնային շրջանների արագ զարգացող կծկումային ցավերով, որոնք տարածվում են դեպի սրբանը, ազդրերը, ուղիղ աղին ուժգնանալով մարմնի շարժումների ժամանակ: Արձանագրվում է նաև տկարություն, սոլբֆեբրհլ ջերմաստիճան, սարսուռ, միապատիկ (արգանդի հավելումներում թարախային օջախի ձևավորում) կամ բազմակի կրկնվող դող (թարախային սալպինգօօֆորրտ), սրտխառնոց, փսխում, փորկապություն, վզիկային խողովակից լորձաթարախային և (կամ) արյունային-շարավային արտադրություն, արգանդի վզիկի հիպերեմիա, որովայնի պատի լարվածություն և այլն: Շչյոտկին-Բլյումբերգի ախտանիշը դրական է, Կյումմելի և Լյանցի կետերը ցավոտ են:

 

Ի վերջո ձևավորվում են սակտոսալպինքս, պիոսալպինքս, տուբոօվարիալ գոյացություններ: Արգանդի մարմինը նույնպես (զուգահեռաբար) կարող է շատ մեծացած և ցավոտ լինել: Նման սցենարի դեպքում հիվանդի վիճակը կտրուկ վատանում է, առաջանում են ընդհանուր ինտոքսիկացիայի նշաններ:

Հայելային հետազոտությամբ հայտնաբերում ենք վզիկային խողովակից դեպի հեշտոցի հետին կամարների շրջան հոսող առատ թարախային արտադրություն:

 

 

ՄՍՏ-Ի     ԱԽՏՈՐՈՇՈՒՄԸ     ԵՎ ԲՈՒԺՄԱՆ     ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ     ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ 

 

-Մանրադիտային մեթոդ

 

-Մանրէաբանական մեթոդ

 

ՄԱՏ-ի ախտորոշման «ոսկե չափորոշիչը» հատկապես սակավաքանակ (աճի համար 1 մլ ինոկուլյումում պահանջվում է ոչ ավելի, քան 300-500 տրիխոմոնադ) և ոչ տիպական տրիխոմոնադների, ինչպես նաև տրիխոմոնադակրության հայտնաբերման համար մշակութային մեթոդն է (զգայունությունը մինչև 95%):

 

-Իմունաբանական մեթոդ 

 

Ի տարբերություն մանրէաբանական մեթոդի, իմունաբանական մեթոդը օպերատիվ (1 ժամում) իրագործելի և զգայուն մեթոդ է: Կարևոր է նաև մեթոդի տեխնոլոգիականությունը և քանակական գնահատման հնարավորությունը:

 

-Իմունոֆլյուորեսցենտ մեթոդիկա

 

Կենսաբանական նյութի մեջ TV ի յուրահատուկ սպիտակուցների (բջջային բաժանող գործոն, պրոտեազա և այլ իմունածիններ) որոշումն իրագործվում է մոնոկլոնալ ՀՄ-ների կիրառման մեթոդիկայով (իմունոֆլյուորեսցենտ ռեակցիա, ԻՖՌ):

-Մոլեկուլային-կենսաբանական հետազոտություններ 

  •ՊՇՌ-հետազոտություն

ՊՇՌ-ի զգայունությունը գնահատվում է 97%, իսկ յուրահատկությունը 98% (մանրէաբանականը 70%, մանրադի-տպ/ինը՝ 36%): 

    •ԴՆԹ-հիբրիդիզացիա

 

ԲՈՒԺՄԱՆ ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ

 

Նախընտրելի դեղամիջոցներ 

 

-Մետրոնիդազոլ (կլիոն, մեդազոլ, տրիխոպոլ, ֆլագիլ)    Տրվում Է ՆԸՁ-ով 2,0 դեղաչափով, միանվագ:

 

-Տինհդազոլ (ֆազիժին)

Տրվում Է ՆԸՁ-ով 2,0 դեղաչափով (0,5 դեղաչափով յուրաքանչյուր 15 րոպեն մեկ անգամ, ընդամենը 4 հաբ), միանվագ 1-2 օր տևողությամբ:

 

-Օրնիդազոլ (տիբերալ)

Տրվում Է ՆԸՁ-ով 1,5 դեղաչափով, միանվագ:

 

Բուժական միջոցառումների բնութագիրը հղիների ՄՍՏ-ի ժամանակ հղիության I եռամսյակում

 

Նախընտրելի դեղամիջոցներ 

 

-Կլո՚տրիմազոլ 

Տրվում է ն/հ մոմհկների (0,1) ձևով, քնելուց առաջ 7 օր տևողությամբ:

 

-Նատամիցին

Տրվում է ն/հ մոմհկների ձևով (0,1), քնելուց առաջ 7 օր տևողությամբ:

 

 

Բուժական միջոցառումների բնութագիրը հղիների ՄՍՏ-ի ժամանակ հղիության II-III եռամսյակներում

 

Նախընտրելի դեղամիջոցներ 

-Օրնիդազոլ

Տրվում է ՆԸՁ-ով 1,5 դեղաչափով, միանվագ (քնելուց առաջ):

 

Բուժական հեռանկարային միջոցառումների բնութագիրը

 

Ա) Իմունոթերապիա 

 

Բ) Վակցինոթերապիա 

 

Սոլկոտրիխովակ

Սոլկոտրիխովակը (solcotrichovac) լիոֆիլիզատ է (8 շտամների լիոֆիլիզացված լակտոմանրէներ), որը նախատեսված է մ/մ ներարկումների համար անհրաժեշտ սուսպենզիա պատրաստելու նպատակով:

 

Դեղագիտական ազդեցությունը

 

Վակցինան վերականգնում է հեշտոցի լորձաթաղանթի միկրոֆլորայի ներկայացուցիչների միջև խախտված հավասարակշռությունը, ակտիվացնում յուրահատուկ և ոչ յուրահատուկ իմունիտետի պարամետրերը: Ավելանում է, մասնավորապես, IgG -ՀՄ-ների և slgA-ՀՄ-ների քանակը ոչ միայն արյան մեջ, այլ նաև հեշտոցի արտազատուկում: Աճում է պոլիկլոնալ B-լիմֆոցիտների, T-քիլլերների ցիտոտոքսիկ և մակրոֆագերի ֆագոցիտային ակտիվությունը:

 

Այս ամենը նպաստում է լակտոմանրէների, տրիխոմոնադների (տրիխոմոնացիդ ազդեցություն) և այլ հարուցիչների ոչ տիպական ձևերի և ախտածին մանրէների էլիմինացիային (արտամղմանը), Դոդերլեյնի ցուպիկների աճին, նորմալ միկրոֆլորայի վերականգնմանը և հեշտոցի լորձաթաղանթի նորմալ pH-ի վերականգնմանը, վերավարկման (ռեինֆեկցիա) հավանականության փոքրացմանը և այլն:

Վակցինացիան իրականացվում է մ/մ 3 ներարկումներով երկշաբաթյա ընդմիջումներով (յուրաքանչյուր անգամ 0,5 մլ դեղաչափով):

 

Ռեվակցինացիան իրականացնում են 1 տարի անց (0.5 մլ դեղաչափով), որը ապահովում է միզուկի լորձաթաղանթի մանրէաբանական պաշտպանությունը հաջորդ 2-3 տարիներին:

ՀՄ-ները մակրոօրգանիզմի կողմից սինթեզվում են 2-3 շաբաթում միայն, ուստի, զուգահեռաբար նշանակվում են նաև պրոտիստոցիդ պատրաստուկներ: Նրանց տրիխոմոնադներից բացի իրենց նշանառության տակ են առնում նաև հակածնային հատկանիշներով տրիխոմոնադներին սերնդակից, ախտածին և օպորտունիստական ֆլորայի մյուս ներկայացուցիչներին:

 

Բանալի բառեր 

Տրիխոմոնոզ

Սեռավարակ

keywords

Trichomoniasis urogenitalis

Trixomonoz