Ներկայումս առավել կարևորվում է ՄՍՀ-ի կամ ընտրական-ախտածին միկրոֆլորայով պայմանավորված վարակական գործընթացների դերը (միզասեռական ընդհանուր վարակական գործընթացների հատույթում տեսակարար կշիռը կազմում է մոտ 77%): Խոսքն առաջին հերթին վերաբերում է մանրէային վագինոզին (ՄՎ): ՄՎ-ը հեշտոցի միկրոբիոցենոզում (տվալ բիոտոպում ապրող միկրոօրգանիզմների համախումբ) անվերապահ-անօդակյաց (օբլիգատ-անաերոբ) և կամ ընտրական֊ան օդակյաց (ֆակուլտատիվ անաերոբ), կամ ընտրական-ախտածին մանրէների նշանակալի զարգացումով(այն նորմայում պետք է կազմի միկրոֆլորայի ոչ ավելի, քան 1 %-ը) և H2O2-սինթեզող կաթնաթթվային ցուպիկների քանակի կտրուկ անբավարարությամբ բնորոշվող վարակական, ոչ բորբոքային համախտանիշ է, որը, որպես օրենք, չի ուղեկցվում հեշտոցի պատի բջիջների կազմալուծմամբ:

Մինչև 1999 թ-ը ՄՎ-ը դիտվել է իբրև ՍՎ, սակայն ԱՄԿ հրահանգով ՍՎ-ների ցուցակից այն հանվել է պատճառաբանվելով հետևյալ "փաստարկներով"

1)    ՄՎ-ը միավարակական (մոնոինֆեկցիոն) հիվանդություն չէ (բազմապատճառագիտական է):
2)    ՄՎ-ը շատ հաճախ հանդիպում է նաև հորմոնային բնույթի իմունոդեֆիցիտային դեֆեկտներով կանանց մոտ (վիճակագրորեն հավաստի է):
3)    ՄՎ-ով հիվանդ կանանց զուգընկերների բուժման կամ չբուժման պարագայում գործընթացի կրկնումների հաճախականությունը չի փոփոխվում (համահարաբերակցական կապ գոյություն չունի):

Անտարակույս, ՄՎ-ի ՍՎ-ների շարքին պատկանելու վերաբերյալ կան նաև ոչ պակաս նշանակալի և ոչ քիչ հակափաստարկներ.

1)    ՄՎ-ը հայտնաբերվում է միայն սեռական կյանքով ապրող կանանց մոտ գրեթե երբեք չարձանագրվելով, այսպես կոչված, մինչկոիտալ շրջանում:
2)    ՄՎ-ը հայտնաբերվում է կլինիկական ախտանշաբանությամբ ընթացող ոչ յուրահատուկ կոլպիտով տառապող կանանց 61%-ի մոտ գերազանցապես սեռական ամենաակտիվ վաղ վերարտադրողական տարիքում:
3)    ՄՎ-ի կրկնումները մոտ 4 անգամ ավելի հաճախ են արձանագրվում այն կանանց մոտ, ում սեռական զուգընկերները բուժում չեն ստացել:
4)    Gardnerella vaginalis-ը հայտնաբերվում է պատահական սկզբունքով ընտրված տղամարդկանց 8%-ի և, այսպես կոչված, ոչ կանդիդային բալանոպոստիտներով հիվանդների 31%-ի մոտ   ոչ հազվադեպ ուղեկցվելով անօդակյացների (75% դեպքում բակտերոիդների) կողմից մակածված գործընթացներով:
5)    Թե՛ կանանց և թե՛ նրանց զուգընկերների մոտ համաժամանակ GV-ի հայտնաբերման գործակիցը շատ բարձր է:
6)    Gardnerella vaginalis-ը շատ հաճախ հայտնաբերվում է այն տղամարդկանց մոտ, ովքեր սեռական կապ են ունեցել ՄՎ-ով տառապող կանանց հետ:
ՄՎ-ի սեռական ճանապարհով փոխանցման մասին են վկայում (հայտնաբերվում են սեռական օրգանների լորձաթաղանթներից վերցված քսուքում, մեզի նստվածքում, սերմնահեղուկում և այլ կենսաբանական նյութերում) այնպիսի հեղինակավոր գիտնականներ, ինչպիսիք են Sobel J.D.-ը (1990 թ.), Mardh P.A.-ը (1994 թ.), Gardner H.-ը (1995թ.), Villegas H.-ն (1997թ.) և այլն:

ՀԱՄԱՃԱՐԱԿԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ
ՍՎ-ն ամենատարածված հեշտոցային վարակներից մեկն է- գերազանցում է անգամ ՄՍԿ ի և ՄՍՏ-ի հիվանդացությունը (R.L. Sweet):
ՄՎ-ն արձանագրվում է սեռական ակտիվ կյանքով ապրող վերարտադրողական տարիքի կանանց մինչև 61%ի մոտ: Պաշտոնական վիճակագրությունը բացակայում է, քանի որ մոտ 10 տարի է, ինչ դիտարկվում է ՍՎ-ների համատեքստից դուրս: ՄՎ-ն ընտանիքի պլանավորման կենտրոններում արձանագրվում է այցելուների 17-19% ի, սեռավարակաբանության կլինիկաների այցելուների 24-37% ի, հղիների 15-37%-ի, ախտաբանական սպիտակաթորանք ունեցող կանանց 61-97% ի մոտ:
Հիվանդացության բարձր ցուցանիշներ են արձանագրվում հատկապես ճառագայթային բարձր ֆոնով բնորոշվող աշխարհագրական գոտիներում:

ՊԱՏՃԱՌԱԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆԸ  ԵՎ ԱԽՏԱԾԱԳՈՒՄԸ
ՄՎ-ը բազմամանրէային (բազմապատճառագիտական) հիվանղություն է: Մինչ օրս նրա պատճառագիտական կառուցվածքի վերաբերյալ ներկայացվող դրույթները շարունակում են մնալ վիճահարույց: ՄՎ-ն, իբրև ընդհանուր հոմեոստազի խախտման մասնավոր դեպք դիսբակտերիոզի (դիսբիոզ) դրսևորման ձևերից մեկը, կլինիկական լաբորատոր մի համախտանիշ է, որը զարգանում է ամենատարաբնույթ հիվանդությունների ժամանակ: Այն բնորոշվում է ցանկացած բիոտոպի, մեր համատեքստում հեշտոցի նորմոբիոտայի (էուբիոզ, նորմոբիոցենոզ, միկրոէկոլոգիա) քանակական և (կամ) որակական կազմի, ինչպես նաև կենսաքիմիական, նյութափոխանակային և իմուն մի շարք փոփոխություններով, որոնք ընթանում են համապատասխան կլինիկական նշաններով (էրոզիվ և դիստրոֆիկդեգեներատիվ փոփոխություններ և այլն): «Նորմա» հասկացության սահմանները տատանվում են շատ լայն միջակայքում, իսկ հեշտոցային միկրոբիոտայի սահմաններն էլ առավել: Ընդ որում, այն շատ անհատականացված է փոփոխվում է տարիքից, էթնիկ և աշխարհագրական խմբից, դաշտանային ցիկլի փուլերից, ֆիզիոլոգիական այլ տարբեր վիճակներից կախված: Կանանց միկրոբիոտան շատ տարաբնույթ մանրէներով է բնակեցված: Վերջիններիս կենսագործունեությունը պայմանավորված է հեշտոցի էպիթելային բջիջների մակերեսին ադհեզիայի ենթարկվելու և «արևի տակ իրենց բնակավայրը» գտնելու համար փոխմրցակցելու նրանց ներուժից:

ՌԻՍԿԻ ԳՈՐԾՈՆՆԵՐԸ
Արտածին (էկզոգեն) գործոններ
-Հակաբիոտիկներով, ցիտոստատիկներով, գլյուկոկորտիկոստերոիդներով, հակավիրուսային և հակասնկային պատրաստուկներով բուժումը (հատկապես երկարատև և ոչ համարժեք):
-Ճառագայթային բուժումը:
-Հեշտոցի հաճախակի լվացումները:
-Հեշտոցի զարգացման արատները և (կամ) ծննդաբերական պատռվածքներից հետո զարգացող անատոմիական դեֆեկտները:
-Սեռական օրգանների վրա կատարված վիրաբուժական միջամտությունները:
-Հեշտոցում և (կամ) արգանդում օտար մարմնի (հեշտոցային վիրախծուծներ, միջնորմներ, ներարգանդային պարույրներ) առկայությունը:

Ներծին (էնդոգեն) գործոններ
-Սեռական հասունացման, հղիության, հետծննդյան շրջաններում, ինչպես նաև արհեստական վիժումներից հետո զարգացող հորմոնային փոփոխությունները:
-Տեղային իմունիտետի խախտումները, H2O2-սինթեզող կաթնաթթվային ցուպիկների քանակի, ուստիև H2O2-խտության նվազումը, կամ ընտրական ախտածին մանրէների մուտքը ՄՏՍՀ-ից դեպի ՄՍՀ:

Հեշտոցի միկրոբիոտայի ձևավորումը
Ծնվելուց հետո հեշտոցը գաղութացվում է պեպտոստրեպտոկոկերով, դիֆտերոիդներով, խմորասնկերովևն (հեշտոցի միկրոֆլորայի նորմալ ներկայացուցիչները), որոնց միջև հաստատվում են սիներգիկ, փոխշահավետ փոխհարաբերություններ(անօդակյաց մանրէների մի մասն արտադրում է սաթաթթու, իսկ մյուսներն օգտագործում են այն իրենց կենսագործունեության պրոցեսում): Մինչև մենարխե հեշտոցի pH-ը տատանվում է 7,0-ի (հիմնային) շրջակայքում շատ ավելի ուշ միայն ենթարկվելով թթվայնացման: Սեռական հասունացման շրջանում էստրոգենների ազդեցությամբ հեշտոցային էպիթելը հաստանում է (շերտերն ավելանում են հասնելով 25-ի): Այնտեղ ավելանում է գլիկոգենի քանակը, որը գերազանց նյութ է լակտոմանրէների աճի համար: Վերջիններս պաշարում են այն բջիջների ռեցեպտորները, որոնք ախտածին կամ կամ ընտրական ախտածին մանրէներին անհրաժեշտ են ադհեզիայի ենթարկվելու համար: Բացի դրանից, լակտոմանրէներն իրենց կենսագործունեության ընթացքում գլիկոգենը վերածում են կաթնաթթվի- pH-ը նվազում է հասնելով 4,5-ի ընկճելով մյուս մանրէների աճը: Կաթնաթթվից բացի հեշտոցի հակամանրէային ակտիվությունը պայմանավորված է նաև լակտոցինով, ջրածնի գերօքսիդով ևն: Հեշտոցի միկրոբիոցենոզը փոփոխվում է նաև դաշտանային ցիկլի տարբեր փուլերում՝ առավելագույնս գաղութացվելով դաշտանի ժամանակ: Դաշտանադադարի ժամանակահատվածում նվազում է էստրոգենների, ուստիև լակտոմանրէների քանակը, էպիթելը բարակում է, pH-ը կրկին սկսում է հիմնայնանալ (ձգտում է 6,0-ի)- հեշտոցում սկսում են գերիշխել անվերապահ-անօդակյաց և կամ ընտրրական-անօդակյաց մանրէները: Հղիության ժամանակ մանրէների կազմը չի փոփոխվում, սակայն գերակայում են լակտոմանրէները և խմորասնկերը: Հղիության մեծացմանը զուգընթաց քչանում է անօդակյաց մանրէների քանակը: Շարադրյալ փոփոխությունների ֆիզիոլոգիական իմաստը կայանում է նրանում, որ երեխան ծնվի հնարավորինս անմանրէ և վիրուսազերծ միջավայրում: Ընդհակառակը, ծնունդից անմիջապես հետո մենք հեշտոցի արագընթաց գաղութացման ականատեսն ենք դառնում:

Վերարտադրողական տարիքի առողջ կանանց հեշտոցի միկրոբիոտան ներառում է օդակյացների, միկրոաերոֆիլների (70-100% դեպքերում արտադրում են H2O2), անվերապահ-անօդակյաց և կամ ընտրական-անօդակյաց մանրէների (5-30%) խայտաբղետ մի ներկապնակ: 18-35 տ. առողջ կանանց հեշտոցում հայտնաբերվում է անօդակյաց և օդակյաց մանրէների մինչև 25 տեսակ: Վերջիններիս հարաբերակցությունը կազմում է միջին հաշվով 10:1: Անջատված մանրէների 20%-ը լակտոմանրէներն են, մնացածը ներկայացված են չնչին, ոչ նշանակալի քանակներով (նորմայում կարող է հասնել մինչև 109ԳԳՄ/մլի): Գաղութացնելով հեշտոցի լորձաթաղանթը լակտոմանրէները բնապահպանական պատնեշ են ստեղծում՝ապահովելով, այդպիսով, հեշտոցի բիոտոպի կայունությունը: Այդուհանդերձ, էնդոկարդիտների, մենինգիտների, նեֆրիտների և այլ նոզոլոգիաների զարգացման մեջ լակտոմանրէների դերի մասին վկայող հավաստի տվյալներ կան, և, ուստի, դասական պատկերացումներն այս հարուցիչների վերաբերյալ ժամանակն է վերանայելու և վերաիմաստավորելու:

Վերարտադրողական տարիքի առողջ կանանց հեշտոցային արտադրուկի մեջ տարբեր հարուցիչներ հանդիպում են ամենատարբեր հարաբերակցություններով`երբեմն գտնվելով ընդարձակ, դժվար մեկնաբանելի միջակայքերում- պեպտոկոկեր (Peptococcus spp.,), պեպտոստրեպտոկոկեր (Peptostreptococcus spp.) են անջատվում 30-90%, բիֆիդում-մանրէներ (Bifidobacterium spp.) 10-12%, կլոստրիդիում (Clostridium) 10-25%, պրոպիոն-մանրէներ (Propionbacterium) մինչև 25%, բակտերոիդներ (Bacteroides spp. և Bacteroides fragilis) մինչև 25%, ֆուզոմանրէներ (Fuso֊ bacterium spp.) 10-40%, պորֆիրոմոնաս (Porphyromonas spp.) 31%. պրևոտելլա (Prevotella spp.) 60%, շատ հազվադեպ  մոբիլունկոա (Mobiluncus spp.) 0-5% կանանց մոտ: Կամ ընտրական-անօդակյաց մանրէների մեջ հաճախ են անջատվում կատալազադրական, կոագուլազաբացասական ստաֆիլոկոկեր (Staphylococcus saprophyticus, 62%) և ստրեպտոկոկեր (Streptococcus spp.J, մասնավորապես «B» (Streptococcus agalactiae) և «D» շճաբանական խմբերի, ոչ ախտածին կորինեմանրէներ (30-40%): Escherichia coli է անջատվում 5-30% կանանց մոտ: Այլ աղիքային մանրէներ մասնավորապես կլեբսիելլաները (Klebsiella spp.J, ցիտոբակտերները (Citrobacter spp.J և էնտերոբակտերները (Enterobacter spp.J հանդիպում են ոչ ավելի, քան 10% առողջ կանանց մոտ:

ՄՎ-ի հետ զուգորդված հարուցիչներ.
-    Gardnerella vaginalis (անջատվում է 10-100% դեպքերում):
-    Escherichia coli,
-    Bacteroides spp.,
-    Peptostreptococcus spp.,
-    Pre vote/la spp.,
-    Mobiluncus spp.,
-    Streptococcus agalactiae,
-    Streptococcus foecalis,
-    Staphylococcus epidermidis և այլն:
Սրանք այն հարուցիչներն են, որոնք ամենից հաճախ հայտնաբերվում են կլինիկական ախտանշաբանությամբ ընթացող ՄՎ-ով հիվանդ կանանց մոտ: Այսուհանդերձ, որևէ հեղինակ չի անջատել մինչև օրս որևէ հարուցիչ, որը մշտապես ներկա գտնվի ՄՎ-ի ժամանակ:

Gardnerella vaginalis
GV-ը ՄՎ-ի ամենանշանակալի հարուցիչներից մեկն է, սակայն նրա պատճառագիտական նշանակության մասին դրույթները կարիք ունեն վերանայման: GV-ն առաջին անգամ անջատվել է ոչ յուրահատուկ ուրեթրիտով հիվանդ տղամարդու մեզից, ապա նրա սեռական զուգընկերուհու արգանդի վզիկային խողովակից: Gardnerella vaginalis-ը կամ ընտրական-անօդակյաց, կատալագաբացասական և օքսիդազաբացասական, հեմոօրգանոտրոֆ, անկանոն ձև ունեցող (պլեոմորֆ), մանր (0,5 մկմ տրամագծով և 1,5-2,5 մկմ երկարության), պատյան չունեցող, էնդոսպորներ չառաջացնող, գրեթե անշարժ (բնորոշ են կիսալուսնաձև թույլ շարժումները) մանրէ է: Նրա նյութափոխանակությունն ընթանում է, այսպես կոչված, խմորման տիպով հիդրոլիզում են հիպպուրատը և հեմոլիզում մարդու արյունը: GV-ը հեշտոցի նորմալ միկրոբիոցենոզի կարևոր ներկայացուցիչներից է, որը մակրոօրգանիզմի հետ գտնվում է կոմենսալային փոխհարաբերությունների մեջ: Այն հայտնաբերվում է ոչ միայն ՄՎ-ով հիվանդների, այլ նաև գործնականում առողջ 5-60% կանանց մոտ: Այդ բանի ապացույց է հանդիսանում GV-ի առկայությամբ ազատ ռադիկալային գործընթացների, ինչպես նաև հակառադիկալային և հակագերօքսիդային ֆերմենտների ակտիվության (ֆագոցիտոզի չափանիշներ) բացակայությունը:

GV-ը սկսում է ուժգնորեն բազմանալ հատկապես այն ժամանակ, երբ անբարենպաստ տարբեր գործոնների ազդեցությամբ խախտվում է հեշտոցի միկրոֆլորան, որը դրսևորվում է լակտոմանրէների քանակի անկմամբ, որն, իր հերթին, հանգեցնում է կաթնաթթվի խտության նվազման և թՌի հիմնայնացման (pH> 4,5): Արտադրվում են կատաբոլիկ ֆերմենտներ (դեկարբոքսիլազա և ամինոպեպտիդազա), որոնք ճեղքում են բջջային սպիտակուցնեիին և ամինաթթուներին, որի արդյունքում գոյանում են թռչող ամիններ (պուտրեսցին, կադավերին, տրիէթիլամին): Նրանք բարձրացնում են հեշտոցի pH-ը` արտադրուկին տալով նեխած ձկան յուրահատուկ տհաճ հոտ: pH-ի բարձրացումն էլ ավելի է նպաստում GV-ի զարգացմանը: Հեշտոցի էպիթելի վրա մանրէային պոլիամինների (ինչպես նաև քացախաթթվի, կաթնաթթվի, մրջնաթթվի և GV-ի ֆերմենտացիայի մյուս վերջնական արգասիքների) ցիտոտոքսիկ ազդեցությունը արտահայտվում է շերտազատումով և տրանսուդացիայով(հեշտոցային արտադրություն է դիտարկվում): GV-ը շրջափակում է էպիթելային շերտազատվող նշյալ բջիջներին նրանց տալով յուրօրինակ այսպես կոչված «վճռորոշ բջիջների» տեսք: Վերջին տարիներին GV-ի հանդեպ համաշխարհային բժշկագիտության ուշադրության բևեռումը պայմանավորված է նրա կանցերոգենեզի գործընթացին ունեցած հնարավոր մասնակցության մասին ստացված նորագույն տեղեկատվությամբ: Համաճարակաբանական կապ է հայտնաբերվել արգանդի վզիկ՚ր նեոպլաստիկ գործընթացների և GV-ի առկայության միջև: Անվերապահ-օդակյացների նյութափոխանակության արդյունքում անջատվում են նիտրոզոամիններ, որոնք կանցերոգենեզի կոֆերմենտներ են:

ԴԱՍԱԿԱՐԳՈՒՄԸ
ՀՄԴ-10-ՐԴ ՎԵՐԱՆԱՅՄԱՆ ԴԱՍԱԿԱՐԳՈՒՄԸ

N 89.5. Չճշտված, վարակական բնույթի սպիտակաթորանք:
N 76 Հեշտոցի և հեշտոցամուտքի այլ տեսակի բորբոքումներ:
ՄՎ-ն իբրև նոզոլոգիական ինքնուրույն միավոր, ՀՄԴ-10-րդ վերանայման դասակարգման մեջ բացակայում է ներառվելով միայն վերը շարադրյալ N 89.5(«Չճշտված սպիտակաթորանք որպես վարակական») և N 76 («Հեշտոցի և վուլվայի այլ տեսակի բորբոքումներ») խմբերում: Սակայն, ինչպես նկատում ենք ՄՎ֊ը այդ դեպքում պետք է դիտարկել բորբոքային համախտանիշի համատեքստում, որը, մեղմ ասած, բարեկիրթ չէ: Այսպիսով, խնդիրը շարունակում է մնալ առկախ:

ԿԼԻՆԻԿԱՆ
24-32% դեպքերում ՄՎ-ն անախտանիշ, իսկ մոտ 30-35% դեպքերում ենթակլինիկական ընթացք է ունենում դրսևորվելով ոչ յուրահատուկ, թառամ վագինիտի (վագինոզի), ուրեթրիտի և ցերվիցիտի ձևով (բնորոշ է բորբոքային երևույթների իսպառ բացակայությունը կամ նվազագույն արտահայտվածությունը)- ախտահատուկ ախտանիշները բացակայում են: Հիմնական կլինիկական ախտանիշը նեխած մկան հոտով, քիչ քանակությամբ, գորշ գույնի (երբեմն սպիտակադեղնավուն), կպչուն (կպչում է հեշտոցի պատերին), կաթի համակազմվածքի համասեռ արտադրություն է(միայն 50% դեպքերում): Ուշագրավ է, որ սեռական հարաբերության (ինչպես նաև դաշտանի) ժամանակ կամ անմիջապես նրանից հետո հոտն ուժգնանում է, քանի որ սերմնահեղուկը հիմնայնացնում է հեշտոցային արտադրուկը մեծացնելով թռչող ամիկների քանակը: ՄՎ-ի ախտորոշման համար մինչև վերջերս կիրառվող այս ախտանիշը հանվել է բացարձակ չափորոշիչների ցուցակից, քանի որ այն կարող է զարգանալ այլ վարակական ախտաբանությունների ժամանակ ևս: Հիվանդիս անհանգստացնում է նաև քորը, այրոցը և դիզուրիան (15,9-22,9% դեպքերում), սեռական օրգանների և ուղիղ աղու շրջանում դիսկոմֆորտը, առատ և չընդհատվող դաշտանային արյունահոսությունը, ստորորովայնային ցավը ևն: Իմունոդեֆիցիտով ուղեկցվելիս (հղիության ժամանակ- ֆիզիոլոգիական իմունոդեֆիցիտ) GV-ի փոխանակությանը բնորոշ գազարտադրությունը հանգեցնում է էմֆիգեմատոզ վագինիտի առաջացման: ՍՎ-ի գործընթացը 82,5% դեպքերում բնորոշվում է բազմօջախայնությամբ- ախտահարվում է միզուկը (ՄՎ-ի հետ զուգորդված ուրեթրիտ ՄՎ ով հիվանդ կանանց 19,3%-ի մոտ), ուղիղ աղու ամպուլան (պրոկտիտ 11,9% դեպքերում) և այլն: Ընդ որում, միզուկը գաղութացվում է գրեթե առանց բացառության բոլոր հիվանդների մոտ ըստ երևույթին ուղեկցվելով անախտանիշ բակտերիուրիայով: Տղամարդկանց մոտ ուրեթրիտը հակում ունի ինքնաբուժման, քանի որ, ի տարբերություն կանանց, տղամարդկանց միզուկը բազմաթիվ կամ ընտրական-ախտածին հարուցիչների նկատմամբ կայուն է: Պրոցեսը զարգանում է միայն այն դեպքում, երբ նախկինում հիվանդը ուրեթրիտ կամ պրոստատիտ է տարել, և կամ, երբ միզուկը մշտապես գտնվում է տարբեր սադրիչ գործոնների ազդեցության տակ: Գարդներելլային  պոոստատիտը,   էպիդիդիմիտը  և  կուպերիտը   կազուիսւոիկ հազվաղևպություններ են:

Բարդություններ
ՄՎ-ը ռիսկի գործոն է այնպիսի հետծննդյան (պուերպերալ) բարդությունների զարգացման խնդրում, ինչպիսիք են վաղաժամ ծնունդը`հատկապես խառը վարակների պարագայում (ՄՎ-ով հիվանդ հղիների մոտ վաղաժամ վիժումների հաճախականությունը 2,5-5,5 անգամ ավելի է, քան առողջ հղիների մոտ), թաղանթների վաղաժամ պատռումը (70% դեպքերում վաղաժամ ծննդաբերական գործունեությունը սկսվում է թաղանթների պատռումով և հարպտղաջրերի վաղաժամ հեռացումով), թերքաշ (2500 գ-ից պակաս) և թերհաս երեխաների ծնունդը, ամնիոտիկ հեղուկի վարակումը, խորիոամնիոնիտը, հետծննդյան էնդոմետրիտը, բակտերեմիան, կեսարյան հատումից հետո վերքային մակերեսի վարակումը և այլն (վզիկային լորձի մեջ E2 և F2a-պրոստագլանդինների խտությունը լինում է բարձր թվերի միջակայքում ծննդաբերությունը սկսվում է նրանց համապատասխան խտության դեպքում):

ԱԽՏՈՐՈՇՈՒՄԸ
R. AMSEL-Ի ՉԱՓԱՆԻՇՆԵՐԸ
-Համասեռ արտադրություն հեշտոցի հետին կամարներին
-Հեշտոցային արտազատուկի pH-ը՝ 4,5-ից ավելի
ՄՎ-ի Ժամանակ pH-ը հիմնայնանում է տատանվելով 4,5-5,5 միջակայքում:
-Դրական ամինային թեստ (փորձ 10%-ոց KOH-ով)
1 կաթիլ հեշտոցային արտադրուկին ավելացվում է մի քանի կաթիլ KOH: ՄՎ-ի ժամանակ առաջանում կամ ուժեղանում է նեխած ձկան հոտը: Դրական ամինային թեստը վկայում է ախտաբանական թռչող ամինների առկայության, սպոր չառաջացնող անօդակյացների կենսագործունեության դրսևորումների մասին (GV-ը նպաստում է անօդակյացների աճին ու զարգացմանը, և դրանով իսկ հեշտոցային արտադրուկի մեջ ախտաբանական ամինների խտության ավելացմանը): Այս թեստի զգայունությունը և յուրահատկությունը շատ բարձր է գնահատվում, չնայած այն բանին, որ որոշ հեղինակներ կարծում են, որ դրական ամինային թեստը վկայում է ոչ այնքան GV-ի, որքան նրա և կամ ընտրական- անօդակյացների ու անվերապահ անօդակյացների հետ նրա զուգադրման մասին:
-Պատրաստուկի մեջ ավելի քան 20% «վճռորոշ բջիջների» առկայություն

Ամենազգայուն (80-100%) և ամենայուրահատուկ թեստը խոնավ (նատիվ) կաթիլի մանրադիտային հետազոտությունն է ըստ Գրամի: Հետազոտվում է հատկապես հեշտոցի հետին-կողմնային կամարների լորձաթաղանթի շրջանի արտադրուկը: ՄՎ-ի բջջաբանական նկարագիրն այսպիսին է մեծ քանակի ԷԲ-ներ, չնչին քանակությամբ լեյկոցիտներ (եթե լեյկոցիտները շատ են, ապա նշանակում է, որ GV-ից բացի այլ անօդակյաց ֆլորա է առկա), առատ կոկացուպիկային ֆլորա: Վերջիններս այնպես են ծածկում ԷԲ-ներին, որ նրանք կարծես հատիկավորվում են: ԷԲ- ների եզրային թաղանթը հստակորեն արտահայտված չի լինում, հատկապես GV-ի կուտակումների հատվածներում: ԷԲ-ներն այս համատեքստում կոչվում են «վճռորոշ-բջիջներ»: Շրջապատում, որպես օրենք, լինում են նաև բակտերոիդներ: Հաճախ հանդիպող այն ԷԲ-ները, որոնք շրջափակված են լակաոմանրէներով, վճռորոշ չեն:
Տղամարդկանց մոտ վճռորոշ֊բջիջներն այդչափ առատ չեն լինում:

ՄԱՆՐԷԱԲԱՆԱԿԱՆ ՄԵԹՈԴ
Հետազոտման այս մեթոդը ԱՄԿ-ի կողմից համարվել է ոչ նպատակահարմար:

ԻՄՈՒՆԱՁԵՎԱԲԱՆԱԿԱՆ ՄԵԹՈԴ
Հետազոտման իմունաձևաբանական մեթոդը ևս լիարժեք և կատարյալ չէ, քանի որ GV-ների հակածնային կառուցվածքն ամբողջովին բացահայտված չէ:

ՄՈԼԵԿՈՒԼԱՅԻՆ-ԿԵՆՍԱԲԱՆԱԿԱՆ ՄԵԹՈԴ
Հետազոտման մոլեկուլային-կենսաբանական մեթոդը (ՊՇՌ) ևս հանձնարարելի չէ, քանի որ զգայունությունն, արդարև, կազմում է մոտ 100%, սակայն յուրահատկությունը ընդամենը 45,8%; GV-ը հայտնաբերվում է միանգամայն առողջ մարդկանց մոտ նույնպես, մի բան, որը կարող է դիտարկվել միայն գերախտորոշման համատեքստում): Միանգամայն հեռանկարային է համարվում ՊՇՌը «իրական ժամանակում» տվյալ էպիտոպր նորմոբիոտայի և կամընտրական-ախտածին բիոտայի որակական և հարաբերական քանակական բնութագրումով տարբերանշանային (մարկերային) հարուցիչներհ միջև եղած հարաբերակցության և հաշվեկշռի խախտման որոշումով (փորձարկման ավարտական փուլում է գտնվում):

ԲՈՒԺՄԱՆ  ԸՆԴՀԱՆՈՒՐ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ
Նախընտրելի դեղամիջոցներ
-Մետրոնիդազոլ
Կիրառվում է 0,75%-ոց դոնդողի ձևով, 5,0 ԱԴ-ով, ն/հ, օրական մեկ անգամ 5-7օրվա ընթացքում:
-Կլինդամիցին
Կիրառվում է 2%-ոց կրեմի ձևով, 5,0 ԱԴ-ով, ն/հ, օրական մեկ անգամ 5-7 օրվա ընթացքում (ցուցված է հատկապես հղիության ժամանակ):
Կիրառվում է նաև ն/հ մոմիկների ձևով (0,1), օրական մեկ անգամ 5-7 օրվա ընթացքում:

Հղիների բուժման առանձնահատկությունները
Բուժումը նշանակվում է հղիության 2-րդ եռամսյակից սկսած՝ մանկաբարձ գինեկոլոգի մասնակցությամբ:
Հղիության 1-ին եռամսյակում թույլատրելի է միայն կլինդամիցինի 2%-ոց կրեմի (ԱԴ-ը 5,0, կիրառումը ն/հ, օրական մեկ անգամ 3 օրվա ընթացքում) կամ մետրոնիդազոլի 0,75%-ոց դոնդողի կիրառումը (ԱԴ֊ը 5,0, կիրառումը ն/հ, օրական մեկ անգամ 5 օրվա ընթացքում): Հղիության 2-րդ եռամսյակից սկսած՝ կարելի է կիրառել նաև մետրոնիդագոլ 0,5-,հց, օրական 2 անգամ 7 օր տևողությամբ: Պետք է հիվանդին զգուշացնել, որ կլինդամիցինը պատրաստված է  յուղային հիմքի վրա և կարող է վնասել լատեքսային պահպանակների և միջնորմների (դիաֆրագմա) հյուսվածքը: Անպայմանորեն անհրաժեշտ է բուժել սեռական զուգընկերներին, քանի որ ՄՎ- ը բալանոպոստիտի և ուրեթրիտի զարգացման ռիսկի գործոն է հանդիսանում:

 

 

Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը ՝ Doctors.am

Նյութի էլէկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին