Հիմաբջջային քաղցկեղը (բազալիոմա, հիմաբջջային էպիթելիոմա, մաշկային կարցինոիդ) մաշկի քաղցկեղի առավել հաճախ դիտվող ձևն է։ Ամենից հաճախ առաջանում է միջին և տարեց հասակում։ Տեղակայվում է գրեթե բացառապես դեմքի վրա և, հազվադեպ բացառությամբ, մետաստազներ չի տալիս։ Սկզբնական շրջանում ունի ոչ մեծ, կիսագնդաձև կամ տափակ հանգոլյցիկի տեսք, շոշափելիս՝ ամուր, բնականոն մաշկի գույնի կամ քիչ վարդագույն։
Շատ դանդաղորեն (ամիսներ կամ տարիներ) մեծանալով, հանգույցիկն աստիճանաբար, մակերեսից սկսած, քայքայվում է՝ արյունային կեղևի գոյացումով, որի հեռացումից հետո հայտնաբերվում է մակերեսային, թեթևակի արյունահոսող փոքրիկ խոց։ Ավելի սակավ բազալիոման սկսում է ոչ մեծ, խիստ սահմանափակ, մուգ կարմիր գույնի քերծվածքի առաջացմամբ, շրջապատված հազիվ նկատելի, նեղ երիզի տեսք ունեցող "սադափե" գլանիկով։
Շատ դանդաղորեն մեծանալով, էրոզիաները վեր են ածվում մակերեսային խոցերի։ Հետագա զարգացումը կարող է լինել տարբեր կերպ։ Մի դեպքում գոյացած խոցը դանդաղորեն մեծանում է, աստիճանաբար տարածվելով դեպի ծայրամաս։ Խոցն ունի հարթ հիմք ու շրջապատված է նեղ, աճառի ամրության գլանիկով՝ ամբողջական կամ առանձին հատիկներից կազմված։ Երբեմն կենտրոնում կամ խոցի եզրերից մեկի վրա նշվում է սպիացում։
Մյուս դեպքերում խոցը տարածվում է ոչ միայն մակերեսայնորեն, այլև խորությամբ, աստիճանաբար ինֆիլտրացնելով ու քայքայելով ստորադաս հյուսվածքները, ընդհուպ մինչև ոսկրերը։
Հյուսվածաբանորեն ուռուցքի բջիջները տեղադրվում են բներով կամ ձգափոկերով, շատ անգամ առաջացնելով արտասովոր ցանցավոր գծագրություն։ Ունեն բազմանկյուն կամ երկարաձգված ձև ու սերտորեն հպվում են միմյանց։ Կորիզները կլոր են, ձվաձև, հարուստ են քրոմատինով ու մուգ ներկված են։ Իրենց տեսքով հիշեցնում են վերնամաշկի հիմային շերտի բջիջներին, որտեղից և անվանումը՝ բազալիոմա։ Միտոզները հանդիպում են աննշան քանակով։ Նրբաթել ստրոման աղքատ է բջջային տարրերով։
