Խրոնիկական դիֆուզ ստրեատոդերմիա - streptodermia diffusa Chronica (Մ. Գ. Մգեբրով), պիոկոկային էպիդերմոդերմիա՝ ըստ Կրիչևսկու, էքսոֆոլիատիվ ստրեպտոդերմիա՝ ըստ Յասնիցկու։ Խրոնիկական ստրեպտոկոկային, հնարավոր է՝ ստրեպտոստաֆիլոկոկային հիվանդություն է, բնորոշվում է մաշկային ծածկույթի զգալի հատվածի համընդհանուր ախտահարումով, ամենից հաճախ սրունքների շրջանում։ Ախտահարված տեղամասն ունի խոշոր-ծոպավոր գծագրություն և առողջ մաշկից խիստ սահմանագծված է շերտազատվող երիզով։ Մաշկն այստեղ խիստ հիպերեմիկ է, երբեմն կանգային, կապույտ երանգով, թեթև ինֆիլտրացված է և ծածկված է մեծ քանակությամբ թերթիկավոր կեղևներով՝ շագանակագույն-դեղին կամ կանաչավուն գույնի։ Կեղևների հեռացումից հետո բացվում է հոծ, խոնավ մակերես, որից անջատվում է շճային կամ շճաթարախային խիտ էքսուդատ։ Մաշկի ախտահարումը հակում ունի դանդաղ ծայրամասային աճի։
Երբեմն հիմնական օջախի շուրջը կարելի է հայտնաբերել թարմ ֆլիկտեններ, ինչպես նաև օստիո–ֆոլիկուլիտների առաջացում։ Բորբոքային պրոցեսի մեղմացմանը համեմատ թացությունը և կեղևների գոյացումն ընդհատվում է, և ախտահարված մաշկի մակերեսը ծածկվում է խոշոր, թերթիկավոր թեփերով։ Հիվանդությունն ընթանում է խրոնիկ ձևով և առողջացումից հետո շատ անգամ կրկնվում է։ Երկար պահպանվող օջախներում կարելի է նկատել աստիճանական անցում էկզեմատիզացիայի, որն արտահայտվում է էրիթեմատոզ ֆոնի վրա մանր-կետային էրոզիաների առաջացումով (միկրոէրոզիաներ), որոնցից անջատվում են շճային հեղուկի շատ մանր կաթիլներ։ Բորբոքային պրոցեսի ինքնատիպությունը խրոնիկական դիֆուզ ստրեպտոդեմիայի ժամանակ բացատրվում է արյան շրջանառության երկարատև տեղային խանգարումով, հյուսվածքների հիպոքսիայի զարգացումով և մաշկում փոխանակության պրոցեսների փոփոխումով, որոնք առավել հաճախ առաջանում են երակների հանգուցավոր լայնացման ժամանակ, ինչպես նաև ծայրանդամների երկարատև սառեցման, երկար ժամանակ ոտքի վրա մնալու հետևանքով։ Խրոնիկական դիֆուզ ստրեպտոդերմիան շատ անգամ զարգանում է երկարատև չլավացող վերքերի ("պարատ րավմատիկ ստրեպտոդերմիա") կամ խոցերի շուրջը։
Հյուսվածաախտաբանությունը։ Վերնամաշկը մեծ տարածության վրա զրկված է եղջերային ու հատիկային շերտից։ Այն տեղամասերում, որտեղ եղջերային շերտը պահպանված է՝ պարակերատոզի երևույթներ։ Փշաձև շերտում՝ միջբջջային ակոսների լայնացում (սպոնգիոզ) և հաճախ ականտոզի արտահայտված երևույթներ։ Դերմայում՝ անոթների զգալի լայնացում և բորբոքային ինֆիլտրատ, գերազանցապես լիմֆոցիտներից:
Բուժումը։ Թացության դեպքում խորհուրդ է տրվում խոնավ֊ չորացնող վիրակապեր՝ ախտահանիչ ու տտպեցնող լուծույթներով (արծաթի նիտրատի 1 /4 %-անոց լուծույթ, ռեզորցինի 1 %-անոց լուծույթ, կրկնակի անդամ նոսրացված Ալիբուրի հեղուկ)։ Կեղևների առատությա դեպքում ցուցված են վիրակապեր 5 %-անոց բորանաֆթալանային կամ 2 % -անոց գենցիանվիոլետի քսուքներով։ Թառամած ընթացքի դեպքում աստիճանական անցում ձյութի պրեպարատների օգտագործմանը` ձյութանաֆթալանային (ձյութ և նաֆթալան հավասար չափերով) կամ վիլկինսոնային (մաքուր վիճակում կամ կիսով չափ ցինկի մածուկի հետ) քսուքներ, 10%-անոց ACD-ի. (3-րդ թորվածք) մածուկ։ Հիվանդության բացառիկ համառ ընթացքի դեպքում, հատկապես էկզեմատիզացիայի հակվածության ժամանակ, ցուցված է ռենտգենոթերապիա։
Էլեկտրոնային նյութի սկզբնաղբյուրը ՝ Doctors.am
Նյութի էլէկտրոնային տարբերակի իրավունքը պատկանում է Doctors.am կայքին
